________________
(C) તેમજ જેમાંનું એક વાક્ય બજા વાક્ય ઉપર આધાર રાખતું હોય અને હેતુ કે શરત બતાવતું હોય તેવા સાંકેતિક વાક્યોમાં પણ વપરાય છે. ક્રિયાતિપસ્યર્થના સાંકેતિક વાક્ય આમાંથી બાતલ કરવા. વિધ્યર્થના પ્રત્યય હ્યસ્તન ભૂતકાળના જેવા જ છે. અપવાદ માત્ર નીચે પ્રમાણે
૩.
છે.
(A) પરસ્મપદ તૂ. પુ. બ. વ. પ્રત્યય અન્ને બદલે સત્ છે, અને આત્મપદ તૃ. પુ.બ.વ., પ્ર.પુ. એ. વ. અને દ્વિ.પુ. અને તૃ.પુ.ના દિ.વ.ના પ્રત્યયો સત્ત, રૂ, ડ્રથા અને તાને બદલે અનુક્રમે રજૂ, , થીમ્ અને માતા છે. (B) આ પ્રત્યયોમાં વ્યંજનાદિ પ્રત્યયોની પૂર્વે હું અને સ્વરાદિ પ્રત્યયોની પૂર્વે ઉમેરાય છે, એટલો ફેર છે.
| નિયમો ૧. વિધ્યર્થના પ્રત્યય ધાતુમાં વિકરણ પ્રત્યય ઉમેર્યા પછી લગાડાય છે. ૨. મોર્ સ્વર કે ઘોષ = મોન્નો લોપાતાં જ થાય છે. દા.ત. મો: મો: મો: = મ મ મળ્યા:
ધાતુઓ 1 - પહેલો ગણ ' . | લેવો (સ્થળ દ્વિ.વિ. લે છે.) ઝૂમ્ - ઓ. સમર્થ થવું
વિ + મૃ-૫. વીસરવું, ભૂલી જવું સવ + 1 - આ. નાહવું : |
ચોથો ગણ તમ્ - ૫. તપવું, પ્રકાશ
| ફુ -. દ્રોહ કરવો fધ + વસ્ -૫. ઉપર બેસીને વિસામો.
નિસ્ + પ (નિષ્ણ) - આ. નીપજવું '3' નામ
વિનં- અડચણ, હરકત, વિપ્ન અધ્યાય - (સધ્ધન્-પું. રસ્તો +9| વિમા - આડો રસ્તો, ખોટી ચાલ ૫. ખેદ, થાક) મુસાફરીનો થાક | વિશ્રામદેતો: - (વિશ્રામદેતુ - પં. નું માહિતિ - અભણ માણસ | પંચમી એ.વ., વિશ્રામ - ૫. વિસામો અપાય - અપાય, ઈજા, દુઃખ | + દેતુ-પં. સબબ) વિસામાના સબબથી નાયાપતિ - (કિ.વ.) વર - વહુ | સંશ્રય - આશ્રય, વિશ્રામનું ઠેકાણું હજી સુબોધ સંસ્કૃતમાર્ગોપદેશિકા દશ ૧૩૦ હÆ »પાઠ - ૨૮ છે.
