________________
શ્રીનમસ્કાર નિષ્ઠા નવકારના સન્નિષ્ઠાપૂર્વકના સહેગથી આત્મભાવ વધુને વધુ માત્રામાં ખૂલે છે અને અનાત્મ ભાવ દૂર થતો જાય છે. આત્મભાવ પ્રગટ થવાથી જીવમાત્ર પ્રત્યે દયાની ભાવના સહજપણે પ્રગટ થાય છે. દયાની તે ભાવનાની આડે દેહભાવને જરા જેટલો પણ સેફ ચાલતું નથી.
નવકારચંદ્રના ઉદય સાથે અંતરસાગરનો એકે એક તરગ ઊંચે ને ઊંચે જ ગતિ કરે છે. નીચે જવાને રૂઢ કુસંસ્કાર તેમાંથી સર્વથા અદશ્ય થઈ જાય છે. ચૈતન્યને પ્રત્યેક અંશ વિશ્વમયતાને જ વા છે છે. તેનાથી ઓછામાં સંતોષાતાં તેને અપાર વ્યથા પહોંચે છે, “મારું સુખ સહુને હે”! એ પરમ સત્ત્વવંતી ભાવના નવકારદ્રષ્ટાના શ્વાસમાં જડાઈ જાય છે. શ્વાસ છૂટે છે ત્યારે પણ તે ભાવનાને તે તે પિતાની સાથે જ લઈ જાય છે.
અણુ સૂમ છે, માટે જ તેનામાં વિશેષ શક્તિ રહી શકે છે, એ હકીકત જાણ્યા પછી પણ જેનામાં અદ્વિતીય શક્તિઓ રહેલી છે, એવા પરમ–સૂમઆત્માના વિશુદ્ધ ભાવકંપનમાંથી જન્મતી વિવિધ આકૃતિઓના અવતાર સરખા અડસઠ અક્ષરના બનેલા પરમમિત્ર શ્રીનવકારમાં સંસારી જનને જે ભક્તિ જાગવી જોઈએ તે કેમ નથી જાગતી ? એ એક આશ્ચર્યજનક બીના ગણાય.
શક્તિ સિવાય ન થઈ શકે સામને કર્મની શક્તિને, અને જે તે સામનામાં કમવશ જીવ પાછો પડતો જ રહે તે સંસારની ચકીમાંથી તેને છૂટકારે થાય કયારે ?
