________________
૧૩૫
નવ-કાર શ્રીનવકાર
કેણ કહે છે કે માણસ, માણસની વધુ નજીક આવતો જાય છે? નજીક આવવાની વાત તો દૂર રહી, પરંતુ ભૂતકાળમાં કઈ સમયે માણસ-માણસ વચ્ચે આજના જેટલું મેટું અંતર હતું નહિ. પોતપોતાના અંતરઆંગણે મતભેદની ખાઈઓ બેદી, તેના આશરે સુરક્ષિત બનવા મથતા આજના માનની સ્થિતિ ખરેખર શેચનીય છે.
પિતાના પરમ શક્તિસંપન્ન આત્માને ઓળખવાની જરા સરખી પણ દરકાર સિવાય નેહ, શાંતિ અને સદુભાવનું પવિત્ર મંગલ વાતાવરણ આજ સુધીમાં નથી તે કઈ સજી શકયું ને ભવિષ્યમાં નથી તે કોઈ સજી શકવાનું.
આત્માના અજવાળા સિવાય ન વંચાય દુઃખ દુનિયાના છનાં. જીવનમાં ન જન્મે પવિત્ર ભાવ સહુને સુખી કરવાને, ન બદલાય બુદ્ધિની જડતા, કે ન ફરે મનનું અવળું વહેણ.
નિત-નિત નવા સુંદર ભાવની તેજ-છાલ લઈને અવનિના ઉંબરે ઝળકતા શશિ–સૂર્યને સતત સંપર્ક પણ, ન બદલી શક્યો આજના માનવીની સ્થૂલદષ્ટિને.
કારણ કે માનવી પોતે પોતાની દુનિયામાં એવા નવરાઓની () દખલ ચલાવી લેવા માટે તૈયાર નથી. બંધિયાર જીવનમાં જ એને પ્રીતિ છે. વાસી અને સડેલું ખાવાથી જ તેની સુધા સંતોષાય એવું તે માનતે થઈ ગયેલ છે. કુદરતને પણ તે કૃત્રિમતાને સ્વાંગ સજાવીને જ આનંદે છે. આત્માના ઝળહળતા પ્રકાશની અલબેલી સૃષ્ટિના નામે પણ તે અકળાય છે. જડતાના ડુંગરામાં બેવાઈ રહ્યું છે એનું જીવન ઝરણું.
