________________
સેંપી દેવી જોઈએ.
“આ જીવનમાં નમસ્કારમંત્ર જપવાનું પરમ ભાગ્ય પ્રાપ્ત થયું એ જ મોટામાં મોટું ફળ છે, એમ માનીને નમસ્કારના સાધકે એ નમસ્કારની ઉપાસનામાં જ લયલીન થઈ જવું જોઈએ. કારણ કે જગતમાં પ્રભુના નામસ્મરણથી બીજે એકે ય મેટે કહા નથી. જેને પ્રભુના સ્મરણમાં રસ લાગે છે તેને કશી બીજી વાત ગમતી પણ નથી. એ મનુષ્ય નમસ્કાર મંત્રને ગણે છે, એમ કહેવા કરતાં નમસ્કારમંત્રને ગણ્યા સિવાય એનાથી રહી જ શકાતું નથી, એમ કહેવું વધારે સુંદર છે. આવી સ્થિતિ પ્રાપ્ત કરવી એ સાધકોને માટે ખાસ જરૂરી છે. ભક્તો ભક્તિમાં પણ મુક્તિને જ આનંદ અનુભવતા હોય છે.
મંત્રની ઉપાસનામાં નિષ્ઠાની ખાસ જરૂર છે. કારણ કે પવવત્તાચાં વારિ, મારે ર” એ ધાતુ ઉપરથી જાપ શબ્દ બનેલો છે. આ એક શાસ્ત્રસિદ્ધ અને વિજ્ઞાનસિદ્ધ હકીકત છે કે આપણે જે શબ્દને ઉચ્ચાર કરીએ છીએ તે શબ્દો સમગ્ર જગતમાં વ્યાપી જાય છે. જેમ શાંત સરોવરમાં પત્થર નાખવાથી પાણીમાં કુંડાળાં પ્રગટ થાય છે અને જે જોરથી ફેંકવામાં આવ્યો હોય તે એક કુંડાળામાંથી બીજા અનેક કુંડાળાં ઉત્પન્ન થઈને એક કિનારાથી બીજા કિનારા સુધી વ્યાપી જાય છે, તે પ્રમાણે શબ્દને ઉચ્ચાર કરવાથી પણ આંદોલન પ્રગટ થાય છે અને તે સમગ્ર વિશ્વમાં વ્યાપી જાય છે. હવે જે આંદેલને નિર્બળ હોય તે ખાસ કંઈ જ કરી શકતાં નથી, પણ પ્રબળ હોય અને વ્યવસ્થિત
