________________
૭૪
શ્રીનમસ્કાર નિષ્ઠા
ઠેર ઊગી નીકળેલા ધ્રુવિચારાના છેડ છે. તે છેાડ નવકારના મેાતી-દાણાને મળતા પાષણમાંની ઘણી શિકતનું શાષણ કરી જાય છે. જ્યારે આપણે સહુ તા એમ માનીએ છીએ કે નવકાર આજના દુ:ષમકાળમાં બીજા અનેક તત્ત્વાની માક દુઃસાધ્ય બનતા જાય છે.
અંતરની ભેામકામાં વવાએલા નવકારના મેાતી–દાણા ઉપર જો સુંદર ભાવનાનેા પવન, સત્પ્રવૃત્તિનાં જળ અને સન્નિષ્ઠાના કર કરતા રહે, તે તે કાલાંતરે પણ નિષ્ફળ ન જાય, અવશ્ય પાર્ક, પાર્ક ને પાકે જ,
પરંતુ આજે બહારની સામગ્રીવડે સમૃદ્ધ બનવાની ઘેલછામાં માનવીને પોતાની અંતર ભામકામાં ઝળહળતી સમૃદ્ધિ પ્રત્યે લક્ષ્ય આપવાની ફુરસદ જ છે ક્યાં?
આત્માના પ્રકાશ વડે ઝળહળતાં અંતરનાં અજવાળાં જગતના અંધકારને ધાઇ શકે, કે બહારના પેટાવેલા દીવાએ ? જેની સ્થિરતા અને સંગીનતાનું કોઇ ઠેકાણું નથી, એવી ખાદ્ય સામગ્રી પ્રત્યેનું માનવીનું આકષ ણુજીવનના ભારાભાર અવરોધરૂપ ગણાય. જીવનનું વહેણુ જે દિશામાં ઢળવું જોઇએ. તે દિશામાં આજે મેાતના વાયરા વાતા વર્તાય છે અને મધરાતની ભેંકારતા વર્તાય છે, તે સ્પષ્ટ સૂચવે છે કે, માનવીના આંતરિક વૈભવમાં ધરખમ ઘટાડા થઇ ગયા છે.
માનવજીવનની આંતરિક સમૃદ્ધિ પ્રગટ કરવા માટે નવકારમાં અનન્ય નિષ્ઠા કેળવવા આપણે જાગૃત થવું જોઇએ.
