________________
૧૯૫
કાવ્ય. કુતવિલમ્મિતઃવૃત્તયમ્ સુમનસાં ગતિદાયિવિધાયિનાં, સુમનસાં નિકરેઃ પ્રભુપૂજનમ્ સુમનસાં સુમને ગુણસંગિન, જન ! વિધેહિ નિષેહિ મનેાચ્ચને. ૧ સમયસારસુપુષ્પસુમાલયા, સહજકકરેણ વિશે ધયા; પરમયે ગમલેન વશીકૃત, સહજસિદ્ધમતુ પરિપૂજયે. મન્ત્ર : ૐ હી શ્રી પરમ૦ શ્રુતજ્ઞાનાવરણનિવારાય શ્રીમતે વીરજિને ડ્રાય કુસુમાનિ ય૦ સ્વાહા.
શ્રુતજ્ઞાનાવરણા તૃતીય પુષ્પપૂજા સંપૂર્ણ.
ઈતિ ચતુર્થો ધૂપ પૂજા. દાહા
અવિધજ્ઞાનાવરણના, ક્ષયથી હુઆ ચિહ્નરૂપ; તે આવરણ દહન ભણી, ઉર્ધ્વગતિરૂપ ગ્રૂપ.
ઢાળ ચેાથી.
જિનવર જગત દયાળ, ભવિયાં જિનવર એ દેશી. એ ગુણુ જ્ઞાન રસાલ, ભવિયાં! એ ગુણુ જ્ઞાન રસાલ, ધૂપઘટા કરી જ્ઞાનછટા વરી, અવિધ આવરણ પ્રજાળ, ભ ષટ્ ભેદાંતર વૃદ્ધિની રચના, જાણે ક્ષેત્ર ને કાળ,
ભ॰ એ॰ ૧
અંશુલ આવલી સંખમસંખે, પૂરણે કચૂર્ણ કાળ; પૂર્ણાવલિ અંશુલ પુષુત્તે, હસ્તે મુહૂર્ત વિચાલ.
ભ
૧
અ
૨
