________________
૧૧૪
સપ્તમ શ્રી સમ્યગ્ જ્ઞાનપદ પૂજા
કાવ્ય. ઇન્દ્રવજ્રાવૃત્તમ
અન્નાણસ માડુતમાડરસ્ટ, નમા નમે નાણદિવાયરસ, ભુજંગપ્રથાતવૃત્તમ
હાયે જેથી જ્ઞાન શુદ્ધ પ્રોધે; યથાવ નાસે વિચિત્રાવાયે. તેણે જાણિયે વસ્તુ ષદ્રવ્યભાવા; ન હુયે વિતત્થા નિજ઼ેચ્છા સ્વભાવા.
હાય પંચ મત્યાદિ સુજ્ઞાન ભેદે; ગુરૂપાસ્તિથી યાગ્યતા તેહ વેદે. વળી જ્ઞેય-હેય-ઉપાદેય રૂપે; લહે ચિત્તમાં જેમ ધ્રાંત પ્રીપે.
૧
ઢાળ. ઉન્નાલાની દેશી
ભવ્ય નમે ગુણજ્ઞાનને, સ્વપર પ્રકાશક' ભાવેજી; પરજાય ધર્મ અનતતા, ભેદાભેદ સ્વભાવે જી. ૧ ઉલાલા-જે મુખ્યપરિણતિ સકલજ્ઞાયક, એધ ભાવવિલચ્છના; મતિ આદિ પાંચ પ્રકાર નિર્મળ, સિદ્ધ સાધન લચ્છના. સ્યાદ્વાદસ`ગી તત્ત્વર’ગી, પ્રથમ બેટ્ટાભેદતા; સવિકલ્પને અવિકલ્પ વસ્તુ, સકલ સંશય છેદતા. ૨
પૂજા. ઢાળ. શ્રીપાળના રાસની,
ભક્ષાલક્ષ ન જે વિષ્ણુ લહિયે, પેય–અપેય વિચાર;
