________________
૧૧૦
પચમ શ્રી મુનિપદપૂન
કાવ્ય દ્રિવજ્રાવૃત્તમ્
સાહ્ણુ સ’સાહિસ જમાણુ, નમે નમે યુદ્ધયાદમાણુ, ભુજંગપ્રયાતવૃત્તમ
કરે સેવના સૂરિ–વાયગ-ગણિની; કરૂ વર્ણના તેહની શી મુણિની. સમેતા સદા પંચસમિતિ ત્રિગુપ્તા; ત્રિગુપ્તે નહીં કામ ભેાગેષુ લિમા. વળિ બાહ્ય અભ્યંતર ગ્રંથિ ટાળી; હાયે મુક્તિને યાગ્ય ચારિત્ર પાળી, શુભાષ્ટાંગ ચગે રમે ચિત્ત વાળી; નમું સાધુને તેડુ નિજ પાપ ટાળી.
ઢાળ. લાલાની દેશી
સકલ વિષય વિષ વારીને, નિ:કામી નિઃસ`ગી જી. ભત્ર દેવ તાપ શમાવતા, આતમ સાધન રંગીજી.
૧
ઉલાલા-જે રમ્યા શુદ્ધ સ્વરૂપ રમણે, દેહ નિર્મમ નિદા; કાઉસ્સગ્ગ મુદ્રા, ધીર આસન, ધ્યાન અભ્યાસી સદા. તપ તેજ દીપે કર્મ ઝીપે, નવ છીપે પર ભણી; મુનિરાજ કરુણાસિંધુ ત્રિભુવન-બંધુ પ્રણમું હિત ભણી.ર
પૂજા, ઢાળ. શ્રીપાળના રાસની, જેમ તરુ ફૂલે ભમરા એસે, પીડા તસ ન ઉપાવે;
