________________
૧૦૧ લાક ગિરિ ઉપર આવી રાત્રી વાસ રહ્યો. પાછલે પ્રહરે કઈક વૈરી યક્ષે પ્રગટ થઈ ક્રોધ યુક્ત વચનથી કહ્યું કે હે દુષ્ટ? તેં પૂર્વે મને મારી, મ્હારી સ્ત્રીનું હરણ કર્યું છે. તે તને સાંભરે છે? હવે તારૂં મરણ નજદીક આવ્યું છે. માટે તારા ઈષ્ટનું સ્મરણ કર. એમ કહી તેણે તેની બહુ પેરે કદર્થના કરી. છેવટે તેને કોઈ એક ગુફામાં જીવતો મૂકીને યક્ષ અંતર્ધાન થઈ ગયે. આ વખતે તે રાજા પોતે પૂર્વે કરેલાં અન્યાયાચર ણને સંભારી સંભારી મનમાં ચિંતવે છે કે આ દુ:ખ તો દુકૃતનાં પ્રત્યક્ષ ફળરૂપ છે, પણ શું જાણું તેનાં કેવાં કટુક ફળ આગળ ભોગવવાં પડશે?
એવી રીતે પિતાનાં દુષ્કૃત્યેની નિંદા કરતે તે પાપના ક્ષય માટે અહીં તહીં ભમવા લાગે. એવામાં તેની ગેત્રદેવી અંબિકા પ્રગટ થઈ બોલી કે હે વત્સ ! હવે જ્યાં ત્યાં ફરવાની તને જરૂર નથી. ફક્ત શત્રુંજયગિરિનું જ તું સેવન કર. તે પૂર્વે એવાં દુષ્કૃત્ય કયાં છે કે તે
