________________
(૧૩)
એકનો એક “ઘ' શબ્દ વાહ્ય – વાહકભાવ સંબંધમાં વૃષનઃ = રુદ્ર, તે સ્વસ્વામિભાવ સંબંધમાં વૃત્તિ, ધાર્યધારકભાવ સંબંધમાં વૃષરાજીનઃ પણ થાય છે. તેવી જ રીતે “સં' શબ્દ તે બન્ને વિવક્ષામાં અનુક્રમે ધાર્યધારકભાવમાં અંશુમીઠી, સ્વસ્વામિભાવમાં અંશુપતા, શંશુમાન (૨વિ સૂર્ય) પણ થાય છે.
એક જ દિ શબ્દ વધ્યવધકભાવની વિવક્ષામાં રિરિ (મેર) અને ભેજ્યભેજકભાવ સંબંધમાં દિમુ (મેર) બને છે.
સંદેહરહિત વિશેષણો વડે જાતિવાચક શબ્દ પણ વ્યક્તિવાચક – સ જ્ઞાવાચક બની જાય છે. જેમ – અતિદૂતા = દક્ષિણ દિશા. વર્ષપૂત વિ= ઉત્તર દિશા. નિયનસમુOજ્યોતિ =ચંદ્ર વગેરે)
શુળ અને વિષમ શબ્દ ત્રણ પાંચ કે સાત વગેરેના વાચક છે.
- તે શબ્દા ત્રિનેત્ર, ઉષેપુ, કે પટારા, (ક્ષ, - વા, તસ્કર) વગેરે સ્થાનમાં જોડવા. જેમ ત્રિનેત્ર, મથુત્ર, વિષત્રઃ (શંભુ). જોષ, અશુપુ, વિપુઃ (કામદેવ). Hપટારા:, ગુરૂપદારા વિરમપહાર. (સપ્તપર્ણ). આદિ શબ્દથી નવરાત્તિ, ચુરિા , વિષમરાશિતઃ (શંભુ) વગેરે શબ્દ બને છે.
ગુણવાચક શબ્દની પૂર્વમાં “વજ્ઞ' કે પાછળ “ઉત્તર' શબ્દ આવ્યો હોય તે તે જ શખ વિરોધીવાચક બની
