________________
(૧૫૩)
प्रमाणमकलङ्गस्य, पूज्यपादस्य लक्षणम् । द्विसंधान-कवेः काव्यं, रत्नत्रयमपश्चिमम् ॥२०४॥ ब्रह्माणं समुपेत्य वेदनिनदव्याजात्तुषाराचलस्थानस्थावरमीश्वरं सुरनदीव्याजात्तथा केशवम् । अप्यम्भोनिधिशायिनं जलनिधिध्वानापदेशादहो ! પૂર્વનિ ધનાયચ ર મિયા રન્નાદ સપુત્વ તો
૨૦૫ શ્રી ભટ્ટારક અલંકસ્વામીને ન્યાય, પૂજ્યપાદવામીનું વ્યાકરણ અને “દિસંધાન કવિ તરીકે પ્રસિદ્ધિ પામેલા કવિરાજ ધનંજ્યનું બનાવેલું દ્વિસંધાન કાવ્ય આ ત્રણ અપૂર્વ રત્નો છે. ૨૦૪
આ એક ભારે આશ્ચર્યની વાત છે કે, ધનંજ્ય કવિના ભયથી પીડાયેલા શબ્દ–વેદના અવાજના બહાનાથી બ્રહ્માજીની પાસે જઈને; ગંગાજીના બહાનાથી હિમાલયમાં વસનારા મહાદેવજી પાસે જઈને; અને સમુદ્રના ગરવાના બહાનાથી સમુદ્રમાં સૂવાવાળા વિષ્ણુ પાસે જઈને પિકાર કરી રહ્યાં છે અર્થાત પિતાનું દુઃખ કહી રહ્યાં છે ર૦પા
श्रीमद्धनञ्जयकविविरचितनाममाला समाप्ता ।
કા
મારી
ન
