________________
૩૫૩ ૧૧. અગ્યારમા પૈષધવત ઉપર મેઘરાજાની કથા.
શ્રાવસ્થી નગરીને વિષે મેઘરથ રાજા રાજ્ય કરતો હતે. એકદા તે રાજાની સભામાં નિમિત્તિયો આવ્યો, તે નિમિત્તિયાને મંત્રીએ પૂછ્યું કે કાંઈક નિમિત્ત કહે. ત્યારે નિમિત્તિએ કહ્યું કે આજથી સાતમે દિવસે રાજાના મસ્તક ઉપર વિજળી પડશે. તે વચનથી સર્વ જને ભયબ્રાંત થઈ ગયા. પછી રાજાએ પૂછ્યું કે હવે મારે કેમ કરવું? ત્યારે કેટલાકે કહ્યું કે વહાણમાં બેસીને સમુદ્રમાં જવું, કેટલાએકે કહ્યું કે ગિરિગુફામાં જઈને રહેવું. ત્યારે તેને એક સુબુદ્ધિ નામે પ્રધાન હતું, તેણે કહ્યું કે એ સર્વ જવા દે, દેવ અને ધર્મનું આરાધન કરે, જેણે કરી સર્વ વિઘોને નાશ થઈ જાય. પછી રાજાએ નવીન પાષાણનો યક્ષ તૈયાર કરાવી, તે યક્ષનો રાજ્યાભિષેક કરાવ્યું અને પોતે સર્વ ત્યાગ કરી પોષધાલયમાં બેસી પિષધવત ધારણ કર્યું. જ્યારે સાતમે દિવસ આવે, ત્યારે વિજળી પાષાણના યક્ષ ઉપર પડી, તેથી તે યક્ષ તરત ફાટી ગયો અને રાજા પિષધવ્રતના પ્રતાપે કરી બચી ગયે. રાજાના જીવવાથી સર્વ જનેને પરમ પ્રમોદ થયે. તે રાજા અનુક્રમે દશમે ભવે શ્રી શાંતિનાથ નામે તીર્થકર થયા. એમ પૌષધવ્રતના પ્રતાપે કરી મરણ દુઃખ મટયું તથા અનુક્રમે તીર્થંકરપણું પ્રાપ્ત થયું. માટે સર્વ ભવ્યજીવે પૌષધવ્રત ધારણ કરવું. ૧૨. અતિથિસંવિભાગ દ્વત ઉપર મૂલદેવની કથા.
કેશાંબી નગરીને વિષે રિપુમર્દન નામે રાજાને ભૂલદેવ પડ્યો અને અન્ય રાજાની મદદથી છુટયો, પછી અનુક્રમે તે બંને જણે દીક્ષા લીધી અને તેજ ભવે મોક્ષે ગયા. ઉપર પ્રમાણે બંને વાત વિરૂદ્ધ ભાવ દર્શાવનારી છે, માટે સત્ય કેવલી જાણે.
૨૩
