________________
૩૫૧
,,
""
મેાકલ્યા. તે શ્રેષ્ઠી પ્રતિક્રમણ પુરૂં કરી સામાયિક પારીને બાદશાહની પાસે આવ્યેા. બાદશાહે પાછળ રહેવાનુ કારણ પૂછ્યું ત્યારે તે મેલ્યા કે હૈ, મહારાજ ! જ્યારે સૂર્યાસ્ત અને સૂર્યોદય થાય છે ત્યારે ગામ, જંગલ, નદી, સ્થળ કે પર્વત ગમે તે હાય, તાપણ હું બંને કાળ અવશ્ય પ્રતિક્રમણ કરૂં છું. બાદશાહે કહ્યુ કે -“ હું શ્રેષ્ઠી ! આપણા શત્રુએ ઘણા છે, તેથી તમને એકલા દેખી મારી નાખે તેા પછી શું કરે ? ત્યારે તે ખેલ્યું. “ જહાંપનાહ ! જો ધમ કરતાં મૃત્યુ થાય તો સ્ત્રગ મળે, તેથી મેં તે સ્થળે પ્રતિક્રમણ કર્યું, ” આવાં વચના સાંભળી રાજા ઘણા ખુશી થયેા અને હુકમ કર્યાં કે જંગલમાં પંતમાં કે ગમે ત્યાં આ શ્રેષ્ઠી પ્રતિક્રમણ કરે ત્યાં રક્ષણ કરવાને એક હજાર સુભટોએ ઉભા રહેવું. એક વખતે બાદશાહે દિલ્હી આવ્યા પછી ખાટા દોષ ઉભા કરી તે શ્રેષ્ઠીને કારાગૃહમાં નખાવીને હાથ પગમાં બેડીએ નખાવી. ત્યાં તે આખા દિવસની લાંઘણ દરમ્યાન સવાર અને સાંજના પ્રતિક્રમણ કરવા માટે રક્ષકને દરરોજ એ સાનૈયા આપી પ્રતિક્રમણ કરતા. એમ એક માસ સુધી સાઠ સેાનૈયા ખચી પ્રતિક્રમણ કર્યું. આ વૃત્તાંત જાણી દિલ્હીપતિ તેના દ્રઢ નિયમથી ઘણેાજ ખુશી થા અને તેને બંદીખાનામાંથી છુટા કરી સીરપાવ આપી પૂ કરતાં વિશેષ માન આપી પેાતાની સાથે રાખ્યું.
એવી રીતે મણિસ' ધર્મ ઉપરની દ્રઢતાથી દિલ્હીપતિનો કેાશાધ્યક્ષ થયે। અને પિરાજશાહ બાદશાહની પાસે ઘણીજ પ્રશંસા પામ્યા.
