________________
ર૭૨
શ્રી પુન્યપ્રકાશનું સ્તવન,
દુહા. સકળ સિદ્ધિ દાયક સદા, વીશે જિનરાય; સહગુરૂ સ્વામિની સરસ્વતી, પ્રેમે પ્રણમું પાય. ત્રિભુવનપતિ ત્રિશલા તણો, નંદન ગુણ ગંભીર; શાસન નાયક જગ જયે, વર્ધમાન વડવીર. એક દિન વીર જિર્ણદને, ચરણે કરી પ્રણામ; ભવિક જીવના હિત ભણી, પૂછે ગૌતમ સ્વામ. મુક્તિ મારગ આરાધીએ, કહો કિણ પરે અરિહંત; સુધા સરસ તવ વચન રસ, ભાખે શ્રી ભગવંત. અતિચાર આલેઈએ, વ્રત ધરીએ ગુરૂ સાખ; જીવ ખમા સયલ જે, નિ ચેરાશી લાખ, વિધિ શું વળી સિરાવીએ, પાપસ્થાનક અઢાર; પચાર શરણ નિત્ય અનુસરે, નિંદે દુરિત આચાર. શુભ કરણ અનુમોદીએ, ‘ભાવ ભલે મન આણું; અણસણ અવસર આદરી, ૧૧નવપદ જપ સુજાણ. શુભગતિ આરાધન તણું, એ છે દશ અધિકાર; ચિત્ત આણને આદરે, જેમ પામે ભવપાર.
ઢાળ પહેલી (કુમતિ, એ છિડી કીહાં રાખી–એ દેશી) જ્ઞાન દરિસણ ચારિત્ર તપ વિરજ, એ પાંચે આચાર; એહ તણું ઈહ ભવ પરભવના, આઈએ અતિચારરે. પ્રાણી જ્ઞાન ભણે ગુણ ખાંણી, વીર વદે એમ વારે. પ્રા. ૧
