________________
૧૮૭
વચનના દશ દેાષ: ' ૧ કવચન-સામાયિકમાં કુવચન, કર્કશ વચન બેલે તે.
૨ સહસાત્કાર–અવિચાર્યું, ઉપગ વિના સામાયિકમાં બોલે તે. - ૩ અસત્ આપણુ–સામાયિકમાં કેઈને ખેડું આળ દે. - ૪ નિરપેક્ષ વાકય-સામાયિકમાં શાસ્ત્રની અપેક્ષા રાખ્યા વિના પિતાની મરજી પ્રમાણે બોલે તે. ( ૫ સંક્ષેપ-સામાયિકમાં સૂત્ર પાઠ સંક્ષેપથી કરે. અક્ષર પાઠાદિ યથાર્થ કહે નહીં તે.
૬ કલહ-સામાયિકમાં સાધમી સાથે કલેશ કરે તે.
૭ વિકથા-સામાયિકમાં રાજકથા, દેશકથા, સ્ત્રીકથા, ભક્ત કથા કરે તે.
૮ હાસ્ય-સામાયિકમાં બીજાની હાંસી મશ્કરી કરે તે.
૯ અશુદ્ધ પાઠ-સામાયિકના સૂત્રપાઠ શુદ્ધ બોલે નહીં. સંપદા હીન, હસ્વ દીર્ઘનું ભાન રાખ્યા વિના માત્રાહીન અધિક કરીને પાઠ ઉચ્ચારે તે.
૧૦ મુણુમુ-સામાયિકમાં પ્રગટ સ્પષ્ટ અક્ષરોચ્ચાર ન કરે, માખીની પેઠે ગણગણાટ કરીને પાઠ પૂરો કરે તે.
કાયાના ખાર દોષ. ૧ આસન-સામાયિકમાં પગ ઉપર પગ ચઢાવીને બેસે અથવા વસ્ત્રવડે બાંધીને બેસે તે.
૨ ચલાસન-આસન સ્થિર રાખે નહીં, ઉપગ વિના. જતના રહિત આસન ફેરવ ફેરવ કરે તે.
૩ ચલદષ્ટિ-ચપળપણે ચારે દિશાએ ચકિત મૃગની. પિઠે નેત્રો ફેરવે તે.
