________________
૫ સાધુને અસાધુ કહે તે–સત્યાવીસ ગુણયુક્ત તરણતારણ જહાજ સમાન, શુદ્ધ ધર્મ પ્રરૂપક, એવા સાધુને
અસાધુ કહેવા તે. ૬ અસાધુને સાધુ કહેવા તે–આરંભ પરિગ્રહ વિષય
અને કષાયના ભરેલા, લોભી, બેટી શ્રદ્ધા કરાવનાર, લોહના નાવ સમાન એવા અસાધુને સાધુ કહેવા તે. ૭ જીવને અજીવ કહે તે–એકેઢિયાદિક જીવને અજીવ
કહે તે. ૮ અજીવને જીવ કહે તે–સેના રૂપ આદિક અજીવ
વસ્તુને જીવ કહે તે. ૯ મૂર્તિને અમૂર્ત કહે તે દેહ (શરીર) રૂપી મૂર્ત
પદાર્થને અમૂર્ત (અરૂપી) કહે છે. ૧૦ અમૂર્તને મૂર્ત કહે તેજીવ તથા ધર્માસ્તિકાયાદિ અરૂપી દ્રવ્યને રૂપી કહેવા તે.
પાંચ પ્રકાર. ૧ અભિગ્રહિક–ખરા ટાની પરિક્ષા કર્યા વિના પિતાની
મતિમાં આવ્યું તે સાચું માને છે. ૨ અનભિગ્રહિક–સર્વ ધર્મ સારા છે, છએ દર્શન રૂડાં છે,
સૌને વંદીએ, કેઈને નિંદીએ નહીં, એમ વિષ અમૃત
સરખાં ગણવાં તે. ૩ આભિનિવેશિક–જાને જુઠું બેલે, પિતાની ભૂલ
સમજાય, છતાં બેટી પ્રરૂપણા કરે અને કેઈ સમકિત દષ્ટિ સમજાવે તે પણ હઠ ન મૂકે તે, ૪ સાંશયિક–જિન વાણીમાં સંશય રાખે, એટલે પિતાના
