________________
૫૩
હિતને પરમ આધાર
વિષયલંપટતા, નાસ્કિતતા અને લેકહેરીને આધીન થઈ જે કોઈ આત્માઓએ અનંત જ્ઞાનીઓનાં વચનોનું આલંબન સ્વીકારવાનું છોડી દીધું છે, તે આત્માઓ પોતાની પ્રત્યેક પ્રવૃત્તિમાં ડગલે ને પગલે અવિના પામે છે અને તેમને પ્રતિક્ષણ અલના પામતા આપણે જોઈ શકીએ છીએ. તેવા આત્માઓ જે એક મિયા ઘમંડને આધીન ન હોત, તો તેઓ પોતાની પામર દશાને તત્કાળ પિછાની શક્યા હોત; પરંતુ મિથ્યા ઘમંડ તેટલે વિવેક કરવા દે, એ સંભવિત નથી.
એક વિષય ના શિકાર છે મિશ્યા ઘમંડથી નિવિવેકી બનેલી પિતાની જાતને વિવિકી બનાવવા જ્ઞાનીઓનાં વચનોનું અવલંબન લેવું એ પરમ આવશ્યક છે.
સાનીઓનું વચન અજ્ઞાનતારૂપી સર્પનું ઝેર ઉતારી નાખવા માટે પરમ મંત્ર સમાન છે. અજ્ઞાનતારૂપી સપનું ઝેર ઉતરતાં જ નાસ્તિકતાપી અંધકાર પણ નાશ પામે છે. નાસ્તિકતાના વિલય સાથે જ વિષયલંપટતારૂપી પાપ પણ પલાયન થાય છે. વિષયલંપટતા વિદાય થતાં જ લેકહેરી પણ અદશ્ય બની જાય છે.
સર્વ ગુણેનું મૂળ જ્ઞાનીઓનાં વચનનું અવલંબન છે. અજ્ઞાની આત્મા “પરલેકાદિ નથી,” એમ કહી દે. એટલા માત્રથી જ જ્ઞાની આત્માઓએ પોતાના જ્ઞાનથી જાણીને જગજજતુઓના એકાંત હિતને અર્થે પ્રકાશિત કરેલા પરલેકાદિ પદાર્થો અવિદ્યમાન બની જતા નથી.
આત્મા છે. પરલોક છે. સ્વગ છે. નરક છે. પાપ છે.
