________________
૨પર
સ્તિકતાને આદર્શ
પેતાનાં પેટ ભરવા માટે ઉપજાવી કાઢેલું છે.ગતમાં માત્ર
સ્વાર્થ એ જ સાચે છે. કેઈપણ પ્રકારના જે કાર્ય થી સ્વાર્થ સિદ્ધ થાય તેજ એક પ્રશસ્ત કર્યા છે, અર્થાત્ પિતાના આધિભૌતિક સુખની અભિવૃદ્ધિ થાય તેવાં કાર્યો કરવાં, એજ એક પસ્મ ધર્મ અને એજ એક શ્રેયકર નંતિ છે.”
આ પ્રકારની નીતિ ભારતમાં પણ અર્વાક નીતિન નામથી ઓળખાય છે. એ નીતિના સમર્થનમાં તેઓ એમ કહે છે કે, “ પાંચ મહાભૂતના મિશ્રણથી આત્મા ઉત્પન્ન થાય છે અને દેહના ટળી જવાથી આત્મા પણ, રાખ થઈ જાય છે. ટે લાંબા વિચારેની ભાંજગડમાં નહિ પડતાં, શાણા મનુભ્યોએ આ દેહ જીવંત છે ત્યાં સુધી ખાઈ-પીને મોજ કરી લેવી. સાધન ન મળે તે છેવટ ( જ રિવા ન લેતા ) “દેવું કરીને પણ ઘી પીવું” એ સિદ્ધાન્ત સ્વીકારવ, કારણ કે મુઅો
છી કાંઈ નથી. જીવન છે ત્યાં સુધી સર્વ પ્રકારની કામવાસનાઓને તૃપ્ત કરી લેવી, એજ પરમ પુરુષાર્થ છે. જગતમાં દશ્ય ઐહિક સુખ સિવાય બીજું કંઈ જ તત્ત્વ નથી. તપ અને સંયમ આચરવાં કે દાન અને શીલ પાળવાં, તે એક પ્રકારની મૂર્ખતા છે. મળેલ ભેગથી વંચિત રહેવા સિવાય તેનું બીજું કંઈ જ ફળ નથી.”
* સ્વાર્થવાદીને બીજે મત * લેકનું ગમે તે થાઓ, પરંતુ મારે ઐહિક સ્વાર્થ
