________________
ધમ ઓધ-ગ્રંથમાળા
: પુષ્પ
r
खिद्यसे ननु किमन्यकथार्त्तः, सर्वदैव ममतापरतंत्र ! | चिन्तयस्यनुपमान्कथयात्मन्नात्मनो गुण मणीन्न कदापि ॥ १ ॥
: ૫૦ :
',
હું ચેતન ! તું મમત્વને વશ થઇને તારાથી અન્ય એવા કુટુંબ-કબીલાની, ઘરબારની તથા દેહાદિની કુથલી કરતા કાઈ પણ દિવસ ખેદ પામે છે ખરા ? તારા પેાતાના જ્ઞાનાદિ ગુણરૂપ અનુપમ મિશુને કદાપિ કેમ ચિતવતા નથી ?
दुष्टाः कष्टकदर्थनाः कति न ताः सोढास्त्वया संसृतौ, तिर्यङ्गनारकयोनिषु प्रतिहतच्छिन्नो विभिन्नो मुहुः । सर्वं तत्परकीय दुर्विलसितं विस्मृत्य तेष्वेव हा ! रज्यन्मुह्यसि मूढ ! तानुपचरन्नात्मन्न किं लज्जसे १ ॥ १ ॥
હે આત્મન્ ! તું એમ વિચાર કર કે આ સંસારમાં પરિભ્રમણુ કરતાં તે કયા પ્રકારની દુષ્ટ કદના સહન કરી નથી ? તુ અનંતી વાર નરક અને તિર્યંચગતિમાં ઉત્પન્ન થયા, ત્યાં વારંવાર હાય, છેદાયા અને ભેદાયે, કારણ કે પરવસ્તુને તે પાતાની માની હતી અને તેને માટે જ સઘળી પ્રવૃત્તિઓ કરી હતી; છતાં એ બધું ભૂલી જઇને પાછો તુ પરવસ્તુના રાગથી રજિત થયા અને તેમાં જ રાચવા લાગ્યા ! અહે। મૂઢ ! આ તારું કેવું અસમંજસ ચરિત્ર ! આ રીતે વતતાં તને લાજ કેમ આવતી નથી ?
હે આત્મન્ ! દેહને કઇ તકલીફ પડે છે ત્યારે તું ગ્લાનિ પામે છે. અથવા રાગાદિ ઉત્પન્ન થાય છે તેા શાક અને સતાપ કરવા લાગી જાય છે, એ તારી કેટલી બધી મૂઢતા છે ? શુ
