________________
': પ૭ :
iાં શીખો વિભૂષિત સાધુપુરુષે છે તેમને દાન આપનારે દાતાર અવશ્ય આ સંસારને તરી જાય છે.
સુપાત્રદાન ઉપર ધન સાર્થવાહની કથા જાણવા જેવી છે. (૨૯) ધન સાર્થવાહની સ્થા.
જબૂદ્વીપના પશ્ચિમ મહાવિદેહ ક્ષેત્રમાં ક્ષિતિપ્રતિષ્ઠિત નામનું નગર હતું. ત્યાં ધન નામને એક ધનવાન સાર્થવાહ રહેતું હતું. જે ઔદાર્ય–ગાંભીર્ય–વૈર્ય આદિ ગુણેથી વિભૂ ષિત હતે. એક વખત તેણે વેપાર અર્થે વસંતપુર જવાને વિચાર કર્યો અને પિતાના માણસ પાસે નગરમાં ઉલ્લેષણ કરાવી કે-“હે નગરજને! ધન સાર્થવાહ વસંતપુર જવાના છે, માટે જેમને ચાલવું હોય તે ચાલે. તે ભાતાની જરૂર વાળાને ભાતું આપશે પાત્રની જરૂરવાળાને પાત્ર આપશે અને વાહનની જરૂરવાળાને વાહન આપશે; વળી માર્ગમાં ચારચખાર અને વાઘ-વથી સહુનું રક્ષણ કરશે. ” . આ ઉદ્દઘાષણ સાંભળીને ઘણા માણસે તેની સાથે જવાને તૈયાર થયા. તે વખતે ક્ષાંત, દાંત અને નિરારંભી એવા ધર્મ શેષ નામના આચાર્ય તેની પાસે આવ્યા. એટલે તે સાર્થવા જલદી ઊભા થઈને, બે હાથ જોડીને, વિનયપૂર્વક તેમને વંદન કર્યું અને આગમનનું કારણ પૂછ્યું. આચાર્યે કહ્યું “મહાનુભાવ! અમે પણ સપરિવાર તમારી સાથે વસંતપુર આવીશું,” તે સાંભળીને ધન સાર્થવાહે કહ્યું: “પ્રભેઆપ ઘણી ખુશીથી મારી સાથે ચાલે. હું આપનું સર્વ ઉચિત સાચવીશ.” અને તેણે પિતાના માણસને આજ્ઞા કરી કે તમારે આ આચાર્ય
