________________
દસમું : : ૨૭ :
દેતાં શીખે નગરમાં અમારો માલ લે તેવું કોણ છે ?” તે વખતે નગરજાએ જણાવ્યું કે “ તમે શાલિભદ્ર શેઠને ઘેર જાઓ કે જેની બારશાખોએ રત્નનું તોરણ બાંધેલું છે. એટલે તે વેપારીઓ શાલિભદ્રને ઘેર આવ્યા. - ભદ્રામાતાએ તેમને યોગ્ય સત્કાર કર્યો અને આગમનનું કારણ પૂછયું, એટલે તેમણે જણાવ્યું કે “અમે અતિ મનોહર રત્નકંબલ લાવેલા છીએ.” ભદ્રામાતાએ પૂછ્યું કે કેટલી કાંબલે છે?” વેપારીઓએ કહ્યું: “સોળ.” આથી જરા ખિન્ન થઈને ભદ્રામાતાએ કહ્યું કે “બસ સેળ જ ? ” એ સાંભળીને એક વેપારી બેલી ઉક્યોઃ “ એક કાંબળ તે અહીં ખપતી નથી અને સોળ શું ઓછી છે?” ભદ્રામાતાએ કહ્યું: “મારે બત્રીશ વહુઓ છે અને તે દરેકને એકેક આપવી જોઈએ. પણ ઠીક છે એનું મૂલ્ય શું છે ?” વેપારીઓએ કહ્યું “એક કાંબળનું મૂલ્ય સવાલાખ સોનામહોર.” એટલે ભદ્રા માતાએ તે સેળે રત્નકંબલે ખરીદી લીધી અને તેમને વીશ લાખ સોનામહેર ચૂકવી દીધી. આ જોઈને વેપારીઓ આશ્ચર્યથી મુગ્ધ થયા અને શાલિભદ્રની અદ્ધિ-સિદ્ધિનાં તથા ભદ્રા માતાનાં વખાણ કરતાં ચાલતા થયા.
ભદ્રા માતાએ આ કંબળાના બબ્બે ટુકડા કરાવી તેમાંને એકેક ટુકડે શાલિભદ્રની પત્નીને વાપરવા માટે આપી દીધો, જે તેમણે અનેક દિવસ વાપરી ખાળકુંડીમાં કાઢી નાખે.
અહીં ચલ્લણું રાણીએ જાણ્યું કે રત્નકંબલના વેપારીઓ રત્નકંબલ વેચવા માટે આવ્યા હતા, પણ મહારાજાએ મૂલ્યથી
