________________
દસ
: 3:
દેતાં શીખા
" जीवति स जीवलोके यस्य, गृहाद्यान्ति नार्थिनो विमुखाः । મૃત વન્યજ્ઞનોસૌ, નિાનિ વૃત્તિ હ્રાહય | "
‘તે જ મનુષ્ય આ સંસારમાં જીવતા છે કે જેના ગૃહે આવેલા અથીજને નિરાશ થઇને પાછા જતા નથી, બાકીના તે ધમણુની માફક માત્ર કાલના દિવસે પૂરવાને જ જીવે છે અર્થાત્ તે જીવતા છતાં મરેલા જ છે. '
44
प्रदानं प्रच्छन्नं गृहमुपगते संभ्रमविधिः, प्रियं कृत्वा मौनं सदसि कथनं चाप्युपकृतेः । अनुत्सेको लक्ष्म्या निरभिभवसाराः परकथाः, श्रुते चासंतोषः कथमनभिजाते निवसति १ ॥ "
,,
‘ગુપ્ત રીતે દાન આપવું, ઘેર આવેલાનુ સ્વાગત કરવું, કોઇનું ભલું કરીને મૌન ધારણુ કરવું, કાઇએ પેાતાના ઉપર ઉપકાર કર્યાં હોય તે પાંચ સરખા માણુસની વચ્ચે કહી મતાવવા, લક્ષ્મીનુ અભિમાન કરવુ નહિ અને જ્ઞાનપ્રાપ્તિમાં અસતષ રાખવા. આટલાં વાનાં ખાનદાન વિના બીજે કયાં વસે ? અર્થાત્ ખાનદાન મનુષ્યનાં આ લક્ષણા છે. ’
♦ વિન્તિ નથઃ સ્વયમેવ નામ, स्वादन्ति न स्वादुफलानि वृक्षाः । पयोमुचां किं क्वचिदस्ति शस्यं परोपकाराय सतां विभूतयः ॥
29
નદીએ પેાતે પાણી પીતી નથી, વૃક્ષેા પાતે સ્વાદુ લા
