________________
ધ બોધ-ગ્રંથમાળા
: ૧૬ :
પુષ્પ
6
થયા ત્યારે પિતાએ તેમને સારા ઘરની કન્યાઓ સાથે પરણાવ્યા. હવે એક દિવસ ધનાવહ શેઠને વિચાર થયા કે હું ઘરડા થતા જાઉં છું ને મારા આયુષ્યમાંથી હંમેશાં એક દિવસ આછે થતા જાય છે, એટલે આ દેહ કયારે પડશે તે કહેવાય નહિ, માટે હું મૃત્યુ પામું તે પહેલાં આ ઘરના કારભાર ખરાખર વ્યવસ્થિત ચાલે તે માટે વહુઓની પરીક્ષા કરું. તેમાં જેની જે પ્રકારની ચેાગ્યતા જણાય તેને તે પ્રકારનું કામ સોંપું; કારણ કે અધિકારની પ્રાપ્તિ માટે ચેાગ્યતા એ મુખ્ય વસ્તુ છે. • પછી તેણે એક દિવસ પાતાના કુટુ બીઓ વગેરેને જમવા નાતર્યાં અને ભાતભાતનાં જમણુ કર્યાં. એ જમણુ પત્યા પછી તેણે બધાની સમક્ષ પેાતાની ચાર પુત્રવધૂને ખેલાવી અને તે દરેકને ડાંગરના પાંચ પાંચ દાણા આપતાં કહ્યું કે- આ દાણા જાળવી રાખજો અને હું માગું ત્યારે મને પાછા આપજો.’
આ દાણા લીધા પછી માટી વહુએ વિચાર કર્યાં કે ‘ઘરડા થાય ત્યારે અક્કલ ઓછી થાય, એમ કહેવાય છે, તે ખાટુ નથી. નહિ તેા સસરાજી આખા કુટુંબને તેડાવી તેમની સમક્ષ ડાંગરના પાંચ દાણા સાચવવા કેમ આપે? આપણા ઘરમાં તે તેની કાઠીએ ભરી છે માટે જ્યારે તે માગશે ત્યારે તેમાંથી પાછા આપીશ.' અને તેણે પેલા પાંચ દાણા ફેંકી દીધા.
આપ્યા ?
બીજી વહુએ વિચાર કર્યાં કે ‘ સસરાજીને આ શું સૂઝયું હશે ? કાંઈ નહિ ને ડાંગરના પાંચ દાણા સાચવવા પરંતુ વડીલની આપેલી વસ્તુ ફેંકી દેવાય નહિ. પેલા દાણા ફાલીને ખાઈ ગઈ.
"
અને તે
ત્રીજી વહુએ વિચાર કર્યાં કે ‘સસરાજીએ ગમે તે કારણુ
