________________
પહેલું :
* ૭૫ - રણુ મહાન તકે તેમની હરેક પ્રકારે સેવા-સુશ્રુષા કરવી. તેમને કલ્યાણકર ઉપદેશ સાંભળ મનના જે સંશય હોય તે ટાળવા, અને ત્યાગભાવના કેળવવા પ્રયત્નશીલ રહેવું. વળી તમારા માતા-પિતા કે મુરબ્બી જે કઈ હયાત હોય તેમના પ્રત્યે પરમ આદર રાખો.
(૨) દયા એટલે કરુણા કે અનુકંપા. તમારે કઈ પણ પ્રાણુનો વધ કરે નહિ. ખાસ કરીને કેઈ હાલતા-ચાલતા પ્રાણીપશુઓને વધ કદી ન કરે, પોતાના સુખને ખાતર અન્ય પ્રાણુંએને મારવાની બુદ્ધિ રહેલી છે ત્યાં સુધી સાચી દયા ઉત્પન્ન થતી નથી, માટે અંતરથી તે કેઈનું ય જરા પણ અહિત કરવાની કે નુકશાન કરવાની ભાવના રાખવી નહિ. કારણ પ્રસંગે સૂક્ષમ હિંસાને પ્રસંગ આવે ત્યાં પણ બને તેટલી યતના–જયણ કરવી. | (૩) દાન એટલે પિતાની વસ્તુ હિતબુદ્ધિથી, બીજાને આપવી. તમે શ્રીમંત નથી અને તમારી પાસે દાન આપવા માટે પુષ્કળ ધન નથી માટે દાન કેમ આપી શકે? એ વાત મનમાંથી કાઢી નાખો. તમારી પાસે જે કાંઈ હેય તેમાંથી થોડું પણ બીજાને હિતબુદ્ધિથી આપ એટલે તમે દાનના માર્ગો છો એમ સમજવાનું છે. વધારે નહિ તે બટકું રટલે પણ ગરીબ ગરબાને આપે. વિશેષ નહિ તે આફતમાં સપડાયેલાએને જાતમહેનતથી મદદ કરે અને ઘેર કેઈ સાધુ-સંત આવે તેમને સુપાત્ર બુદ્ધિથી ખૂબ ઉલ્લસિત ભાવવડે ભિક્ષા આપવાની ભાવના રાખે.
(૪) તીર્થયાત્રા એટલે તીર્થની યાત્રા. જેના વડે તરાય તે તીર્થ કહેવાય. આવાં સ્થાનેએ વધારે ન બને તે વરસમાં
