________________
પહેલું:
૭ :
ત્રણ મહાન તકે ચક્તિ વસ્તુ પર પડી. “અહેકે સુંદર કાચ છે ને?” એમ માનીને તેણે એ ચકચક્તિ વસ્તુ ઉઠાવી લીધી અને તેનાથી રમત કરવા લાગ્યો ! એવામાં ત્યાં થઈને એક વેપારી પસાર થયો. તેણે પેલી ચકચકિત વસ્તુ જોઈને કહ્યું કેઃ “અલ્યા કાનિયા! તું અહીં બેઠે બેઠે કાચથી રમે છે અને તારાં ઘેટાં-બકરાં તે નદીને પેલે પાર દૂર દૂર નીકળી ગયાં છે ! જે તેમાંથી એકાદ ઘેટું-બકરું ઓછું થયું તે તારા બાપને શું જવાબ આપીશ ?”
વેપારીની આ વાત સાંભળીને કાને કાંઈક શરમીંદો પડી ગયો. તેણે રમવાનું માંડી વાળ્યું અને પેલે “કાચને કકડે ” ગજવામાં મૂકી ચાલવા માંડયું. તે વખતે પેલા ચતુર વેપારીઓ કહ્યું: “ઓ કાના ! તારે આ કાચના કકડાનું શું કામ છે ? તે મને આપી દે. હું તેને મારી ગાયના ગળે લટકાવીશ. અને તે કાચ મારે કાંઈ મફત જોઈ નથી ! તેના બદલે તું કહીશ તેટલે ગોળ જોખી આપીશ.”
ગોળનું નામ સાંભળતાં ભરવાડના છોકરાનું મેં ભરાઈ ગયું. તેણે કહ્યું કેઃ “શેઠ ! આ કાચ મને બહુ ગમે છે, પણ તમે માગે છે એટલે મારાથી ના પાડી શકાતી નથી. વારુ, આ કાચ તમે લઈ જાઓ ને તેના બદલામાં મને સવાશેર ગેળ જોખી આપજે.” એમ બેલી તેણે પેલે “કાચને કકડે” વેપારીને આપી દીધો. પછી સાંજ ટાણે તે વેપારીના ઘેર ગયે, ત્યાં વેપારીએ તેને સવાશેર ગેળ જોખી આપે અને વધારામાં પાંચ સેપારી ઉપરથી આપી.
કાને હરખાતે હરખાતે પિતાના ઘેર ગયે.
