________________
આરાધકના ગુણ
ગુણેની સંલના:
આરાધક બનવા માટે જરૂરી છે જે ગુણનું દર્શન જ્ઞાની પુરુ ષિએ કરાવ્યું છે, તે બધા જ ગુણ એવી કેટિના છે કે, ખરી રીતે એક આવ્યા પછી બીજે આવ્યા સિવાય રહી શકતા જ નથી.
એ વાત તે જગવિદિત છે કે, એક કેવળજ્ઞાન ગુણની પ્રાપ્તિની સાથે જ અન્ય અનંતાનંત ગુણ આત્મામાં એકસાથે ઊઘડી જાય છે. એ જ રીતે બીજા કેઈ પણ વિશિષ્ટ ગુણ માટે એ જ ક્રમ છે કે–તે આત્મામાં સાચી રીતે પ્રગટી જાય, તે તેની સાથે તેની જાતિના બીજા અનેક ગુણે પ્રગટ્યા સિવાય રહે જ નહિ.
મુફત્યષ” એ પણ એક એ વિશિષ્ટ કેટિને આત્મગુણ છે. એ ગુણની પ્રાપ્તિ જે કોઈ આત્મા કરે છે, ને આત્મામાં – ઔદાર્યાદિ સઘળા ગુણે – આવિર્ભાવ પામ્યા સિવાય રહેતા નથી.
મુફજ્યષ” ગુણમાં એવું શું મહત્ત્વ છુપાએલું છે, કે જેથી એ એક જ ગુણ મહત્ત્વના બીજા અનેક ગુણને પિતાની સાથે ખેંચી લાવે છે ? એ પ્રશ્ન ગંભીર વિચારણું માગે છે.
આરાધક બનવાના ઉમેદવારે આ ગુણ ઉપર ઊંડી વિચારણું કરવી જરૂરી છે. જ્યાં સુધી “મુફત્યષ” ગુણને બાધક પ્રવૃત્તિઓ અટકાવી દેવામાં નહિ આવે અને એ ગુણને સાધક પ્રવૃત્તિઓને વેગ આપવામાં નહિ આવે, ત્યાં સુધી આરાધક બનવા માટેના કરેલા સઘળા પ્રયત્ન અરણ્યરૂદન સમાન બની જવાના.
જે હૃદય મુક્તિ પ્રત્યે દ્વેષરહિત અને સંસાર પ્રત્યે દ્વેષસહિત બન્યું નથી, તે હદય અનિષ્ટ પૌગલિક પદાર્થો પ્રત્યે દ્વેષરહિત અને ઈષ્ટ પદ્ગલિક પદાર્થો પ્રત્યે રોગરહિત બની જાય, એ ટિ ઉપાયે પણ શક્ય નથી.
સંસારની અભિલાષા એજ રાગ અને દ્વેષની જડ છે. એ સંસારની અભિલાષા, જેમની તેમ બની રહે અને આત્મા
