________________
ખેર પડેલા પ્રકરણ ૪.
છે મેં તેથી તે મને મળવા છે એ તેમની યોગ્યતા ખતાવેછે, પણ મેાટા અને હુ તુચ્છ, તે તેમની પાસે આવું તે તે સમાય એમ હુ ધાર હતા, ને તેથી તેમને મળવા આવ્યા નહાતા. વળી અહંકારી કાર્ય અકાર્યને નહીં જાણનારા—પાલાના ભાઇમાના રાજ્યને ગ્રહણ કરનાર અને ઉત્પાર્ટીંગામી એવા ભાઈ પાસે આવવામાં શું લાભ ? મારે રાજ્ય છુ પાતે ચલાવુ છું એટલે તે મારા રણ્ તા નથી ! મારા રક્ષણ કર નાર ભભગવાન શિવાય બીજા કાઇ નથી ! સૂર્યના તેજમાં જેમ ખીજા' તેજ લય થઈ જાય છે, તેમ ભક્તરાજા પેાતાના હસ્તિ, અસ્થ્ય અને સૈના સુદ્ધાં મારામાં લય થઈ જાય એટલી મારી શક્તિ છે ! દૂત, તું અહીંથી જઇ મારા આ શબ્દો કહે જે ! ભલે તે માર્ં રાજ્ય જીતવા આવે. ” વેગ આવા શબ્દો સંબિળાં દુ:ખી થયા. તેણે જોયુ તે તેણે સમજ પડી કે બાહુબલીની પ્રજા વીર્યવાન અને સ્વામીભક્ત હતી; તેણે જોયું કે દરેક માણસ પેાતાના દેશ અને સ્વામી માટે લડવાની ઈચ્છા કરતા હતા, અને પેાતાના સ્વામી માટે પેતાના પ્રાણ આપવા તૈયાર હતા.
כיס
સુવેચ અને સતરાના.
સુવે વિચારના વમળમાં વિટાયલેા,-ઝું કહેવું ને શું નહીં કહેવુ તે વિચાર કરતા ભરત રાજાની દરબારમાં આવી પહેાંચ્યા. તેણે વર્ણન કરવાની ઢબે કહ્યું, “દેવ. હું આપના નાનાભાઈ સ્મૃતિ ભગર થઈ ત્રણ લેાકને તૃણુ ખુલ્ય ગણી પાતે સિરૂપ સર્વેના રાજા હાય ને બીજા બધાં તેમના સેવક હાય એમ સર્વેને ગણે છે. આપની મેનાનું વર્ણન કરતાં તેણે એવુ કહ્યું કે તે શું મહુતીમાં છૈ, આપની સેવા કરવાના વિચાર તે તેને મનમાં જસપણુ ના નથી, પણ સઁથી ઉલટુ તે એવી ઈચ્છા કરેછે કે મારી સાથે લડવાને ભરતરાળ ભલે આવે. આપના ભાજી પણાજ પરાક્રમી, માની અને બળવાન છે એમાં જરા પણ શક નથી. તેમની સભામાં જેજે સામત રાજાએ છે તે પશુ છ જેવા પશમી છે, તેમના
