________________
દુનિયાના સાથી પ્રાચિન ધર્મ,
૧૪૧
આ રીતે ઇશ્વર સારા જીવ ઉત્પન્ન કર્તા સિદ્ધ થતા નથી, કેમકે ઈશ્વરે સારી અને ભુંડી બે જાતની શક્તિએ પેદા કરી, અને જ્યારે તેએ તે બને શકિતઓના ઉપયાગ કરી સ્વર્ગમાં જાય અને નર્કમાં પણ જાય, ત્યારે પાછલા અન્યાય માટે જીવાને નહિ પણ ઈશ્વરનેજ દાષ ધરે. પણ વાસ્તવિક રીતે તેમ નથી. પરમેશ્વર દોષરહિતજ છે અને તે સર્વે શકિતમાન છે.
(૫) ઇશ્વરે પુણ્યવાન જીવ જ્ગ્યાછે એમ માનવાથી પણ ઈશ્વર સૃષ્ટિકર્તા સિદ્ધ થતા નથી.
જો આપણે એમ ધારીએ કે ઈશ્વરે પુણ્યવાન છવા રમ્યાછે, તા તે પણ ખાટુ છે કેમકે જો તેમ હાય ! ગર્ભમાંજ અને જન્મ્યા પછી અંધા, લંગડા, લૂલા, બહેરા, મૂંગા હોવાપણું, ભુંડું રૂપ, નીચ કુળમાં જન્મવાપણુ, જાવજીવ દુ:ખી રહેવું, ખાવા પીવાનું મળ્યા વગર ભૂખે મરવુ, વગેરે જે દુનિયામાં જોવામાં આવેછે, તે કેમ હાઇ શકે ? પુણ્યવાન જીવને તા દુઃખ હૈાયજ કયાંથી ?
વળી પુણ્ય કર્યા વગરજ ઇશ્વરે છત્રાને પુન્યશાળી કેમ બનાવ્યા? ને કદી સ્વરે પુણ્ય કર્યા વગરજ જીવાને પુણ્યશાળી બનાવ્યા એમ ધારીએ, તે। હવે તે સર્વ જીવાને તેજ રીતે મેક્ષમાં કેમ નથી માકલતા, અને સર્વ સુખ કેમ નથી આપતા ? જીવાને જે દુઃખ પડે છે, તે જોઇને વિચાર કરીએ તે તે! ઈશ્વરના કાર્યો ઉપર ધિકકાર છુટે. સારાં કમા કરાવીને, શાસ્રાપદેશ કરાવીને, ભૂખે મરાવીને, રાગ દ્વેષ છેડાવીત ધરખાર તજાવીને, સાધુ બનાવીને, તપશ્ચર્યાનાં દુ:ખ પાડીને, ભીખ મંગાવીને, યાનાં, દાનનાં અને સત્યનાં કાર્યો કરાવીને, વગેરે અનેક સાધતેજ તે શું કારણુ મેક્ષ આપેછે ? પણ વાસ્તવિક રીતે એમ નથીજ, કારણુકે ઇશ્ર્વર અણુસમજી નથી કે આવા વા પેદા કરે; તેથી તે સૃષ્ટિના કતા પણ સિદ્ધ થઇ શકતા નથી.
