________________
ધમ-શ્રદ્ધા ઉત્તર ના શ્રીમહાનિશીથ નામના અતિ ગહન છેદસૂત્રમાં કહ્યું છે કે
ધ ચ દે, પE, વક્ત, પરમસુદ્દી, સય–ન—મિત્તबन्धु-परिवग्गो, धम्मे य णं दिहिकरे, धम्मे य णं पुट्टिकरे, धम्मे य णं बलकरे, धम्मे य णं उच्छाहगरे, धम्मे य णं निम्मलकित्तीपसाहगे, धम्मे य णं माहप्पजणगे, धम्मे य णं सुटुसोक्खपरंपरादायगे । से य णं सेवणिज्जे, से य णं आराहणिज्जे, से य णं पोसणिज्जे, से य णं पालणिज्जे, से य णं चरणिज्जे, से य णं अणुट्ठिज्जे, से य णं उवइसणिज्जे, से य णं करणिज्जे, से य णं भणणिज्जे, से य णं पण्णवणिज्जे, से य णं कारवणिज्जे । से य णं धुवे, सासए, अक्खए, अच्चुए, सयलसोक्खनिही धम्मे ॥'
ધર્મ ઈષ્ટ પ્રિય અને મનોહર છે. ધર્મ જ પરમાર્થસુખી, સ્વજન, મિત્ર, બંધુ અને પરિવાર છે. ધર્મ દૃષ્ટિકર છે, ધર્મ પુષ્ટિકર છે, ધર્મ બળકર છે તેમ જ ધમ ઉત્સાહકર છે. ધર્મ નિર્મળ કીર્તિ પ્રસાધક છે, ધર્મ માહામ્યજનક છે, તથા ધર્મ એ સુચ્છું સુખની પરંપરાને દેનાર છે. ધર્મ જ સેવવા યોગ્ય છે, આરાધવા ગ્ય છે, પોષવા ગ્ય છે, પાળવા ચોગ્ય છે, આચરવા યોગ્ય છે, અનુષ્ઠાન કરવા ગ્ય છે, ઉપદેશવાયેગ્ય છે, કરવા ગ્ય છે, ભણવા ગ્ય છે, પ્રરૂપણું કરવા ગ્ય છે અને કરાવવા ગ્ય છે. તે ધર્મ ધ્રુવ છે, શાશ્વત છે, અક્ષય છે, અચળ છે અને સકલ સુખનું નિધાન છે.”
પ્રશ્ન- ધર્મને સૌથી વધુ અગત્ય શા માટે આપવામાં આવે છે?
