________________
૩૩
કેટલાંક ભૂલભરેલાં મંતવ્ય ] મીઠાઈ ઝાપટીને શરીરને અલમસ્ત બનાવ્યું હતું. તે આ પિલીસની નજરે ચડી ગયા, એટલે તેમને પકડી રાજા સમક્ષ ખડા કરવામાં આવ્યા અને રાજાએ તેમને શૂળીએ ચડાવવા હુકમ કર્યો.
પરંતુ બાવાજીએ બુદ્ધિ લડાવી ગેડી મુદત માગી અને તે મળી જતાં પિતાના ગુરુ પાસે જઈ ઉપાય પૂછયે. ગુરુએ આ અંધેરી નગરીમાં રહેવાની પહેલીથી જ ના પાડી હતી, છતાં શિષ્ય ફસાયે, એટલે તેને બચાવવા તત્પર થયા અને માગેલી મુદતે પિતાના શિષ્ય સાથે શૂળીનાં સ્થાને હાજર થયા.
ત્યાં બંને વચ્ચે રસાકસી જામી. ગુરુ કહે, શૂળીએ હું ચડું. શિષ્ય કહે, ના હુ ચડું. એમની આ પ્રકારની રસાકસી જોઈ રાજા આશ્ચર્ય પામ્યું. શૂળીએ ચડવા માટે આવી રસાકસી? જરૂર તેનું કોઈ રહસ્ય હોવું જોઈએ. તેણે ગુરુને કારણ પૂછ્યું, એટલે ગુરુએ જણાવ્યું કે મહારાજ અત્યારે એ વેગ ચાલી રહ્યો છે કે જે આ વખતે શૂળીએ ચડશે, તેને ખાસ વિમાન લેવા આવશે, માટે આ રસાકસી છે.”
રાજા કહે, જે એમ જ હોય તે તમે બંને રહેવા દે, હું જ શૂળી પર ચડીશ. અને પેલા ગુરુશિષ્યને ત્યાંથી દૂર કાઢી પિતે શૂળી પર ચડ્યો. - આ ન્યાયને કણ યોગ્ય ગણશે? કર્મ ન કરવા છતાં ફળ ભેગવવાની સ્થિતિ આના જેવી જ છે. એટલે આત્મા કર્મને કર્તા છે અને કર્મફળને ભેંકતા છે, એમ માનવુંજ સંગત છે.
