________________
(૧૨)
ક્ષયેાપશમ, કે ક્ષય ઉપર આધાર રાખે છે અને અનુભવવુ વનમાં લાવવું તેના ચારિત્ર માહનીયના ક્ષય ઉપર આધાર છે.
આ આત્મ જયેાતિને ભૂલી જઇ, જે દેહાવાળા કિલ્લાએ, જેમાં આત્મચેાતિ પ્રકાશી રહી છે તે દેહાર્દિની જયોતિરૂપ માની તેમાં અશકત થવું તે મિથ્યાત્વ છે, આ ભૂલ આત્મ ભ્રાંતિ અનેક ભલે ઉત્પન્ન કરાવે છે.
દેહનું ભાન ભૂલી જઇ, આત્મઉપયોગે નિરંતર ઉપયુકત રહેતાં આ દેહમાં રહેવા છતાં તે જયોતિની પૂર્ણ સત્તા શકિત ખીલી નીક્ળ, તેના ઉપરના કામ ણુ શરીરવાળા જ્ઞાન, દર્શન, આનંદ અને વીય (કિત) ને રાકવાવાળા પડદાએ પીગળી જઈ વિખરાઈ જાય તે કેવળજ્ઞાન છે.
તે અખંડ જ્યેાતિસ્વરૂપ પરમાત્મા શુદ્ધઆત્મા આ દેહ નિવાસને મૂકીઇ, ખાકી રહેલ ચાર કમના ખારિક પદાઓને બાળીનાખી, આ દેહથી તદ્ન અલગ થઇ રહે, પ્રકાશ સ્વરૂપ અની રહે તે માક્ષ છે.
આ ચૈાતિના પ્રકાશ જ્યારે આત્મભાન ભૂલાયેલુ હોય ત્યારે પણ પાતે તે જે સ્વરૂપે છે તેજ સ્વરૂપે પ્રકાશી રહેલ છે. તે હું છુ. એવુ... જીવને ભાન ન પણ હાય ત્યારે પણ તે દેહદેવળની અંદર પ્રકાશીતજ છે. તે જચેતિ કેઈપણુ વખત બુઝાતીજ નથી. છતાં માલીકને પેાતાના ઘરમાં રહેલા ખજાનાનુ ભાન ન ાય ત્યારે પૈસા ઘરમાં હેાવા છતાં પૈસાથી મળતા ઉપભાગના સાધનાના અભાવે આનંદ મળી શકતા નથી તેમ સત્તામાં જચેાતિ પ્રકાશીત હાવા છતાં અજ્ઞાનતાને લીધે તેના આનંદના અનુભવ મળતા નથી આ અજ્ઞાનદશા કહેવાય છે. અને તેનું જ્ઞાન-જાણપણું થવુ' તેજ જ્ઞાન દશા છે. અજ્ઞાન દશાથી જ્ઞાન દશામાં આવતાં આટલા વખત લાગે છે, પણ આ જ્ઞાન
