________________
( ૧૭ ) આગારને આશ્રય લઈ ભાવિકાળમાં તે દેથી નિર્મળ થઈ આત્મમાર્ગમાં આગળ વધવામાં લાભ છે, તે બુદ્ધિમાને એ પિતેજ વિચાર કરી લેવા યોગ્ય છે. મરવાથી કાંઈ મોક્ષ મળી જતું નથી. કર્મક્ષય થવામાં કે કર્મબંધક ન થવામાં પરિણામ ઉપરજ આધાર રાખવામાં આવે છે. માટે પિતાના પરિણામની ભાવિ-સ્થિતિને વિચાર કરી આ આગારને આશ્રય કરતાંવતને–સ્વધર્મને–ભંગ થતો નથી.
ગણાભિગ–ગણ એટલે સ્વજન આદિને સમુદાય, તેને અભિયોગ એટલે આગ્રહ. આપની ઈચ્છા નથી છતાં તેઓ પિતાની ઈચ્છાનુસાર ચાલવાની ફરજ પાડે તે ગણાભિગ અથવા ખરા અણીના પ્રસંગે તેની મદદ સિવાય સમુદાયનું રક્ષણ કે બચાવ ન થઈ શકે તેમ હોય તે તે સમુદાયના ભલા માટે નિષેધ કાર્યને વિધિ કરીને તે પ્રમાણે વર્નાન કરીને સમુદાયને મદદ આપવી તે ગણાભિયોગ. આ ગણુભિગમાં પિતાને જે સમ્યક્ત્વ તથા વ્રતોમાં કરવા યોગ્ય નથી તે પોતાના સ્વજનાદિ સમુદાયના હિત માટે, આગ્રહને વશથી ઈચ્છા સિવાય, દ્રવ્યથી કરવા છતાં પણ તે પિતાને ધર્મ જે વ્રતાદિ તેનો નાશ કરતે નથી. જેમ વિનુકુમારે ગચ્છના આગ્રહથી–આ દેશથી–વૈદિયરૂપ ધારણ કરી ગચ્છના ઢષી સંઘના પ્રતિપક્ષી–નમુચી નામના પુરોહિતને પોતાના પગના પ્રહારથી મારી નાખે. છતાં પણ તે આરાધક થઈ આત્મસ્વરૂપ પામી શકે. મતલબ કે ક્રિયા દુઃખ રૂપ નથી, પણ પરિણામ દુઃખરૂપ છે. આ નમુચિને નાશ કર વામાં મુનિના પિતાને સ્વાર્થ કાંઈ ન હતો, તેમ તેના પરિણામ છેવટ સુધી તેના બચાવનાજ હતાં, પણ જ્યારે તેણે તેમનું કહેવું નજ માન્યું અને આખા સમુદાયની લાગણી એવી જ થઈ કે હવે શિક્ષા કર્યા સિવાય છુટકે નથી ત્યારે તે કામ પિતે આનંદથી ઉપાડી લીધું અને આખા સમુદાયને ભયમાંથી મુક્ત
