________________
હે દેવ! દુખિયા જીના આધારભૂત, શરણાગત જીને વત્સલ, જે તારૂં ચરણ કમલ મેં દીઠું, તેથી પુર્વ જન્મના ઉપાર્જન કરેલા પાપરણે મારા નષ્ટ થયા. હે ચિંતામણિ અને કલ્પવૃક્ષ સમાન પ્રભુ! તમે જયવંતા વર્તો. જેઓ તારા ચરણ કમલને નમે છે, તેઓ સકલ સુખ પામીને સંસારમાં પરિભ્રમણ કરતા નથી.” આ પ્રકારે સ્તુતિ કરીને પિતાના આત્માને કૃતાર્થ માનતે પ્રદક્ષિણાને કરતે પાછળ કિલ્લાના ભાગમાં રહેલા અશોકવૃક્ષ પાસે ગયે. ત્યાં સુરપ્રભમુનિવર દીઠા. આનંદ પામી નમસ્કાર કરીને ધર્મલાભ રૂપી આશિષ પામી ખુશી થયે, અને તેમની પાસે બેઠે. ભગવંતે તેને ધર્મોપદેશ આપે. તેમાં ફરમાવ્યું કે–“ધર્મ અર્થ અને કામ આ ત્રણ પુરૂષાર્થો લેકમાં કહેવાય છે, તે મળે ધર્મપુરૂષાર્થ પ્રધાન છે, કેમકે ધર્મથી અર્થ અને કામપુરૂષાર્થની પ્રાપ્તિ થાય છે. ધમેં કરી રહિત છને પગલે પગલે દારૂણ આપદાઓ આવી પડે છે. તેથી કરી વિદ્વાન પુરૂષે ધર્મવિષયક પ્રયત્ન કરે છે. આ જગતમાં દેવો અને સાધુઓની ભક્તિ કરવાથી ધર્મની પ્રાપ્તિ થાય છે. તેથી વિશેષે કરી ધર્મમાં પહેલોજ ઉદ્યમ કરવું જોઈએ. ભક્તિ તેને કહેવાય કે, જિનેશ્વરનું મંદિર અને પ્રતિમા બનાવવી, પૂજન-વંદન-યાત્રાદિક કરવી, તેમજ મુનિ મહારાજની ભક્તિ તે કહેવાય કે વિનય વૈચાવચ્ચ જ્ઞાન દર્શન ચારિત્રની સામગ્રી મેક્ષ અર્થે બહુમાનથી સાધુઓને આપવી. આ અવસરે રત્નચૂડે કહ્યું કે—હે ભગવંત! પુણ્યશાલી સકલજનને પ્રશંસનીય અને ભવિષ્યમાં કલ્યાણને સમુહ જેણે પ્રાપ્ત કરેલ છે એવા કયા પ્રાણીએ આ ચિત્યરત્ન બનાવી
