________________
શૂલીએ ચડાવી દઈ રાજપુરુષ ચાલ્યા ગયા. આ અવસરે એક વૃદ્ધ ડેશી તે માર્ગે કાખમાં જલ ભરેલો ઘડો ઉપાડી જતી હતી. મેં તેને કહ્યું કે- હે માવડી ! કરુણા કરીને આ નિરપરાધી જનને જલ પાન કરાવે, ભવિતવ્યતાએ હું આ દશાને પામ્યો છું. કરુણુવાહી તે ડોશીએ મને જલ પાયું. આ સમયે ભદ્ર આકૃતિવાળા બે વિદ્યારે આકાશ માગેથી આવ્યા. તેઓને મેં કહ્યું–હે કરુણાના રસિયા મહાપુરુષો! હું નિરપરાધી છું, મારું રક્ષણ કરે. અવિવેકી જન થી આ અવસ્થાને હું પામ્યો છું. તેથી અનુકંપામાં તત્પર એવા તે બંને વિદ્યાધરે આકાશમાંથી ઉતરી ફૂલી થકી મને નીચે ઉતાર્યો. અને મને એક પર્વત ઉપર રહેલા આંબાની શીતલ છાયામાં લઈ ગયા. વનસ્પતિના કોમળ સંથારામાં સૂવાડીને પૂછયું કે હે ભદ્ર! તું નિરપરાધી છતાં કેમ આ આપદાને પામ્યો? મેં મારું સવિસ્તર ચરિત્ર તેઓને કહ્યું. તેથી તેમણે કહ્યું કે–અહો તારી કેવી કર્મપરિણતિ છે? જેથી અનેક વખત ધન પ્રાપ્તિના ઉપાયને કરતો તે આપદાને પામ્યા છે. અથવા પુણ્ય વિના, ઈચ્છિત વસ્તુની પ્રાપ્તિ થતી નથી.
જેમ ધાતુઓને ધમે, પૃથ્વીને ખેદે, વ્યાપાર માટે સમુદ્રને ઓળગે, મંત્ર વિદ્યાને સાધે, દેવીની આરાધના કરે, રાજાની સેવા ઉઠાવે, ખેતીને ધંધો કરે, વ્યાપાર ખેડે, વિજ્ઞાને પ્રગટ કરે, શ્રતને ભણે, અને ક્રિયાઓને કરે તે પણ પુણ્યરહિત છ ધનને પામી શકતા નથી. કેમકે લેકમાં કણક વિના પુડલે થઈ શકતું નથી. તેમ જ આ લોકમાં નિરપરાધી છતાં જન્માંતરમાં કરેલા અશુભ કર્મના ઉદયથી
