________________
૨૨૮
ભગવંતે કહ્યું, કે પિતાના કરેલા કર્મનું આ ફળ પામી છે. આ પુત્રી અહીંથી ત્રીજા ભવમાં ભૂતમાલ નગરમાં ભૂતદેવ વાણિયાની ભાર્યા કરૂમતી નામે હતી. એક દિવસે બિલાડીએ દૂધ પીધે છd, ડાકણે તને ખાઈ ગઈ હતી કે-બિલાડીને તેં જેઈ નહિ? આ પ્રમાણે વહુને તેણીએ આક્રોશ કર્યો. આવા ખરાબ વચનથી વહુને ભય થયા, તે ક્ષણનું અશુભપણું હોવાથી તે જ ક્ષણે છાણ બહાર કાઢવા રાખેલી ક્ષુદ્ર ચંડાલણે તેણીને છળી, તેથી મસ્તક વિગેરેમાં તેણીને વેદના થઈ આવી. કેમ આ પ્રકારે વિના કારણે આનું શરીર બગડયું એમ બંધુજન ગભરાણે વૈદ્યોને બોલાવ્યા, મંત્રવાદીઓને પણ તેડાવ્યા, તેની અંદર એક નરેન્દ્ર જોશિરાજ આવ્ય, તેણે જાણું લીધું કેઆ ચિન્હાએ કરી ડાકણ વળગી છે, તેથી મહાયંત્ર કરી તેણીને બાંધે, યાવત સાયંકાલે જ મેકળા કેશવાળી, વેદનાએ ગભરાયેલ, અરે બળું છું! એમ બોલતી, તે ચંડાલણ ત્યાં આવી પહોંચી. તે શીરાજે પૂછયું, કે તું કોણ છે? શા માટે તે આને પકડી છે? તેણીએ કહ્યું કે હું માતંગી છું. સાસુના શ્રાપથી ભય પામેલ આને મેં છલાવી છે, પણ હમણું મૂકી દીધી છે, તેથી મને છેડી દ્યો, અનુકંપાએ જાશીરાજે ઉતાર કરાવી તેણીને છોડી દીધી. હવે આવી કાલજીભ તું ન ચલવ, એમ લેકેએ કુરુમતિને ઠપકે આપે, તેથી તેણીને ખોટું લાગ્યું, કે-અરે નિમિત્ત વિના મારા માથે લોકોએ અપવાદ મૂ? તેથી વૈરાગ્ય પામી સાધ્વી બની ગઈ. સાધુપણું પાળીને, તે કર્મ આલોચ્યા વિના આઉખાને ક્ષય થયે મરણ પામીને દેવલોકમાં
