________________
- ૧૯૪ પુર્વે કરેલા પાપનો નાશ થતું નથી, પતુ પૂર્વભવમાં કરેલા શુભાશુભ કર્મોનું ફળ સર્વ જી પામે છે. તેમાં બીજા તો નિમિત્ત જ બને છે. કેમકે કહેલ છે કે “આ લેકમાં નિરપરાધી હોય પણ ભવાંતરમાં કરેલ કર્મના અપરાધી બન્યાં હોય તેવાં માછલાં-પક્ષી-પાડા અને બેકડા વિગેરે ભયથી કંપતા જીવોને, વાઘરી માછીમાર લકથી મરાય છે. તેવી રીતે કર્મને વશ પડેલા મનુષ્યો પણ ઉત્તમ કુલમાં ઉત્પન્ન થયા છે, તે પણ આપદાને પામે છે, અને નીચ મનુષ્ય સંપદાને પામે છે, ધનાઢયે પણ ભીખ માગતા થાય છે, અને ભિક્ષુકે મોટા શેકીઆ બની જાય છે, સ્વામીએ પણ દાસ બને છે, અને દાસે સ્વામી બને છે. મનેહર દેહવાળાઓ પણ રેગે વડે વિનાશ પામે છે, બાલકે પણ બાલ્યાવસ્થામાં મરણ પામે છે, અને વૃદ્ધો લાંબા કાળ સુધી જીવે છે.” આ પ્રમાણે સદ્દભાવ વિચારતી ચંદ્રલેખા વનમાં ચાલી ગઈ. ત્યાં તેને સાપ કરડયા, શુભ ભાવનાએ ભાવિત બનેલી મરણ પામીને તે ચંદ્રલેખા, હે રત્નચૂડ! તારી ભાર્યા સુરાનંદ થઈ. આ પ્રમાણેને વૃત્તાંત સાંભળી સુરાનંદાને પણ જાતિસ્મરણ જ્ઞાન થયું.
આ પ્રકારના પિતાની ભાર્યાના વૃત્તાન્તો સાંભળી, અહ દાનાદિક ધર્મોનું કેવું મહામ્ય છે. એમ આશ્ચર્ય પામીને રત્નસૂડ રાજાએ કહ્યું કે હે ભગવંત! પૂર્વભવમાં મેં શું શુભકર્મ કરેલ છે? કે જેથી આ મહાન રાજ્યલક્ષમી અને દેવને અનુરાગ અને નિરૂપમ ભેગસંપદા મને મળી? આ પ્રશ્નના ઉત્તરમાં સુરપ્રભમુનીશ્વરે તેને પૂર્વભવ બકુલમાળી અને પવિણી માલણને વૃત્તાંત કહ્યો, અને જણાવ્યું
