________________
૧૮૮ પણ આવા અપમાનને સહન કરી રહી છું, માનિની સ્ત્રીને પિતાનો સ્વામી પ્રત્યક્ષ શેકનું ગૌરવ કરે છે તે મરણથી પણ દુસહ ગણાય. કહ્યું છે કે-માનિની સ્ત્રીએ સખીને ઉદેશીને કહ્યું છે કે-“હું મરી જાઉં તો સારૂં, મારો ગર્ભ ગળી જાય તે પણ સારું, દોરડાએ મને બાંધેલી હોય તે પણ સારૂં, પ્રજવળતી જવાલાવાળી અગ્નિમાં નાંખે તે સારૂં, હાથી ચગદી નાખે તે પણ સારૂં, મારી બંને આંખે ફૂટી જાય તે પણ સારું, પણ મારા પતિને અન્ય નારી સાથે દેખું તે સારૂં નહિ. તેમજ દારિદ્ર અનાથપણું, કૃશ શરીર પણું, ગાતુરપણું, કુરૂપપણું, નિર્ગુણપણું, હાથપગ વિનાને દેહ અને ભિક્ષા માગવી તે બધું સારું, પણ શોકયુકત રાજા પતિ તરીકે મળતો હોય તે સારું નહિ તેથી આ મારી શેક ઉપર મારા પતિને કેઈ પણ ઉપાયે દ્વેષ થાય તેમ કરૂં. એમ ચિંતવીને, ઘણા પ્રકારના મંત્રતંત્ર અને યોગમાં હશિયાર એવી તાપસણીને આરાધવા લાગી. પ્રસન્ન થઈ તાપસણુએ દ્વેષ કરનાર યોગ આપે, તેણીએ પોતાના સ્વામિને પાણિવિગેરેમાં પાઈ દિધે. તેથી બધુધર્મ દેવશ્રી ઉપર વિરકત બને. તેથી પૂર્વની પ્રેમાળદશા બદલાઈ ગઈ. હવે તે દેવશ્રીની હામે દૃષ્ટિ આપતું નથી, અને વિના કારણે તેના ઉપર કેપ કરે છે, અને આવેલ વાંકને વારંવાર બાલ્યા કરે છે. શેકની સમક્ષ તેનું અપમાન કરે છે, તેથી દેવશ્રી અરે કેમ ઓચિંતો વિના નિમિત્તે મારે ભરતાર વિરકત થઈ ગયે, કેમ વિધિએ અસહ્ય આપદા મને ઉપજાવી. આવા મેટા ખેદને પામી, તે પણ પૂર્વે કરેલ અશુભ કર્મનું આ ફળ છે, એમ લાવતી અત્યંત ભરતારને અનુકુલ થઈ
