________________
૧૦૩ વાતચિત કરી, યાવતું ભેજનકાલ થઈ ગયેલ હોવાથી તાપસણુએ કહ્યું કે–અમારે અતિથિજન વલલભ હોય છે. માટે તમારે ભજન અહીં કરવાનું છે, બીજે જવાનું નથી. માટે તમે અમારા પરોણ થાઓ. એમ કહીને તે તાપસણુઓ ભિક્ષા લેવા ગઈ, અને રાજકન્યા પોતાના પરિવારે સહિત પિતાના સ્થાને ગઈ. રાજા પણ વિચારવા લાગ્યું કે-આ પરિત્રાજિકાનું કેવું પ્રેમાળપણું છે, અને રાજકન્યાને સુંદર રૂપને કે અતિશય છે, એમ આશ્ચર્ય પામી ત્યાં રહ્યો. ક્ષણવારમાં તાપસણુઓ ભિક્ષા લઈ આવી અને મનોજ્ઞ ભેજન રાજાને કરાવ્યું, પછવાડે તેણીઓએ ભેજન કર્યું. ભોજન કર્યા બાદ જલાશય જેવા હું જાઉં છું, એમ કહી રાજા નગર બહાર ગયો; અને એક મોટું અનેક પ્રકારની વનરાજીએ શાભિત અને પાળ ઉપર એક સુંદર દેવભવન રહેલ છે એવું સરોવર તેણે દીઠું. તેમાં મુખનું પ્રક્ષાલન તથા સ્નાન કરી તેને જોવા માંડયો. અહો આ વનની બહુ સુંદરતા છે, એમ કૌતુક પામી પરિશ્રમને ઉતારવા માટે દેવકુલના વિશાલ શિલાપટ્ટ ઉપર સૂઈ ગયો, ઠંડકને લઈ તેને ત્યાં નિદ્રા આવી ગઈ આ અવસરે દેવપૂજા નિમિત્તે એક વિદ્યાધર ત્યાં આવ્યો.
તેણે પોતાની સ્ત્રીને હુકમ કર્યો કે, વિદ્યાધરને “તું પૂજા નિમિત્તે બગીચામાંથી પુષ્પ વૃત્તાંત. લાવ,”એમ કહી તેણીને મોકલી, પિતે
દેવાલયમાં આવ્યું. તેણે સૂતેલા રાજાને જેઈ ચિંતવ્યું કે અહો આ માણસનું બહુજ સુંદર રૂપ છે, અને વિદ્યાધરથી અધિક લાવણ્ય છે. સ્ત્રીઓ ચંચલ ઇંદ્રિવાળી હોય છે, તેથી આ માણસને દેખી મારી પ્રિયા કેવા
