________________
૧૦૧ હે સુમતિ! તારી બુદ્ધિ જમ્બર હોવાથી ખરેખર તું સુમતિ જ છે. એમ કહી પલંગથી નીચે ઉતરી, એગ્ય કાર્યો કર્યા પછી થોડા સમયમાં જ નગરી કરાવી, દાનશાળા શરૂ કરી, કાર્યટિક આદિ ઘણા લેકે આવી ભજન કરે છે. સુમતિ પ્રધાન તેઓને દેશાંતરની પ્રવૃત્તિઓ પૂછે છે, અન્યદા બે મુસાફરો દાનશાલામાં જમ્યા, સુમતિએ તેને બોલાવ્યા, એટલે મહેલ ઉપર ચઢયા, ચારે બાજુએથી નગરી જોઈને તે બંનેને આંખમાં આંસુ આવ્યા. સુમતિએ તે જોઈ પૂછ્યું કે હે ભદ્રો! તમે ચિંતા કેમ શેકિલાની જેમ બની ગયા !તેઓએ કહ્યું કે અમને અમારા સગા વ્હાલા યાદ આવ્યા. સુમતિએ કહ્યું કે–અહીં બંધુજનના સ્મરણનું શું કારણ બન્યું. તેઓએ કહ્યું કે-આ નગરીનું દર્શન કારણ બન્યું. તેથી પૂછયું કે તમારી નગરી કેવી છે? ત્યારે જવાબ આપે કે-મનુષ્યને છોડી દઈને આ નગરી આબેહુબ અમારી નગરી સરખી છે. સુમતિએ કીધું કે તમારી નગરી કઈ દિશામાં છે? અને તે નગરીનું શું નામ છે ?, તેમાં રાજા કેણ છે? તેઓએ જવાબ આપે કે-ઉત્તર દિશામાં પ્રિયંકરા નામની અમારી નગરી છે, ત્યાં સત્યસાર રાજા છે, આ વાત સાંભળી તેઓને સત્કાર સન્માન કરી વિસર્જન કર્યો. અને સુમતિ રાજ પાસે પહોંચે, અને કહ્યું કે હે રાજનું તમારું સ્વપ્ન સાચું કરશે, કેમકે મેં પણ આજે સ્વપ્ન જોયું કે રાજા એકલા ઉત્તર દિશામાં ગયા, અને રત્નમાલાનો લાભ મેળવી જલદી પાછા આવી ગયા. આજરોજ બે મુસાફરાએ ઉત્તર દિશામાં સ્વનામાં સૂચવેલ નગરી કહી, તેથી હે મહારાજ! હવે કાલોચિત ચિંત. રાજાએ કહ્યું કે હે સુમતિ ! તારા સ્વપ્નાએ
