________________
જીવન પ્રસંગે
૮૭
વેગ અને ભેગ એમ બે ખાનામાં વહેંચી ન શકાય. કાં તે સળંગ ભગ, કાં તે અખંડ વેગ. વિકૃત લેભમાંથી સહજ સંતોષ તરફ-તે છે આનંદઘનજીને સાધના માર્ગ.
ઉપાધ્યાય યશોવિજ્યજી વ્યાખ્યાન આપી રહ્યા છે. વ્યાખ્યાનગૃહ ખીચખીચ ભરાઈ ગયું છે. અધ્યાત્મના એક કલેક ઉપર તેઓ વિવેચન કરી રહ્યા છે.
સો કોઈ ઉપાધ્યાયજીની પ્રચંડ વિચાર પ્રતિભાના વિદ્યુત તરંગોમાં ઝળાયાં છે. કોઈ મુગ્ધ ભાવે માથું હલાવે છે, કઈ પૂજ્ય ભાવે માથું નમાવે છે, કેઈ હાથ જોડી વિવેક વાક્ય ઝીલતા ગણગણે છે, “હે મહાજ્ઞાની! તારા અમૃતકુંભને એકાદ છાંટો પણ અમને પાવન કરે છે.”
વ્યાખ્યાન પૂરું થાય છે.
વ્યાખ્યાનગૃહ અહંભાવથી ગુરૂજી સમક્ષ જોઈ રહ્યું છે. ગુરૂજી વ્યાખ્યાનગૃહ તરફ કેમળ વાત્સલ્ય ભાવે જઈ રહ્યા છે. ત્યાં ઉપાધ્યાયજીની નજર સભાગૃહમાં બેઠેલા એક વૃદ્ધ સાધુ ઉપર પડી. જાણે કે કાષ્ઠસ્થંભ જેમ તેની ઉપર કશાની કશી જ અસર નથી
