________________
એક્વાર શ્રીમદ્ આનંદઘનજી આબુની ઉપર સમાધિરસની ખાલીઓ ગટગટાવી અદ્ભુત નશા કેફથી ચકચૂર બની ગુફામાંથી બહાર નીકળ્યા, ત્યાં સામેથી રાણીએ અભિવાદન કર્યું. ઋષભ જિનેશ્વર પ્રીતમ માહરે રે,
એર ન ચાહુ રે કંત.” - આ પ્રેમમાધુર્યમાં ખોવાઈને અધ્યાત્મની મુદ્રા વરેલા, સમ્રાટોના સમ્રાટની અદાથી હાલી રહેલા અવધૂત-સ્ત્રીને જોતાં જ નતમસ્તકે થંભી ગયા.
મહારાજ, હું જોધપુરની રાણું છું. આપના ચરણમાં એક વિનંતિ કરવા આવી છું. રાજા સાહેબ મારી સામે પણ જોતા નથી. આપ કશેક દોરે ધાગે કે મંત્ર આપે, જેથી તેઓ મારી સામે જોતા થાય. -મારા અંગુઠા નીચે તેઓ દબાયેલા રહે અને મારી ટચલી આંગળી ઉપર નાચે.”
અવધૂત આનંદઘનજી તે ઉદાસીન હતા. (૩ +
