________________
પ્રકરણ ૨ જું મૂલડે થોડે ભાઈ વ્યાજડે ઘણે સંસારની પેઢીનું અહીં દેવાળું બતાવ્યું છે. મૂડી છેડી છે, વ્યાજ ઘણું ભરવું પડે છે. પારકી મૂડી વ્યાજે લીધી હોય પછી થાય પણ શું ?
જડપરમાણુની મૂડીથી સંસારની પેઢી ચાલે છે.
પુદ્ગલરાગની પારકી મૂડી છે, કર્મનું વ્યાજ પછી વધતું જ જાય છે.
કેટલું વ્યાજ ચુકવીએ છીએ. દરેકને કપાળે હાથ જેડી નમવું પડે. દરેક શેરીમાં કૂતરા જેમ જીભ કાઢી પૂંછડી પટપટાવવી પડે છે, કેઈને પગ દબાવવા પડે છે, કોઈકની જમીન લુછવી પડે છે. તિર્યંચ અને નરક નિગેદનાં દુઃખ પણ કર્મનું વ્યાજ છે. ભૂખ-તરસ, ટાઢ-તડકે, માન-અપમાન, રોગ, જરા, મૃત્યુ, ઇષ્ટ વિયેગ, અનિષ્ટ સંગ આ બધું જ કર્મનું વ્યાજ છે. પારકી મૂડી-પરમાણુની છે તેનું વ્યાજ આવે કેમ ચાલે?
આત્મભંડારમાં અનંત ત્રદ્ધિસિદ્ધિ છે પણ આ અભાગિયાએ પરમાણુરાગની મૂડી ઉછીની લીધી.
પ્રકૃતિબંધ, સ્થિતિબંધ, અનુભાગબંધ, રસબંધ આ સંસારનું વ્યાજ છે જે ચુકવતા હાડકાં ખોખરાં થાય છે, છકકા છૂટી જાય છે. જાત ગીરવે મૂકી દેવાળાને
