________________
૯9
જીવન પ્રસંગે સહાગ રાતની શયનખંડની રાણીને પૂછે કે તારો પલંગ. ફલેરા ફાઉન્ટનની ભીડમાં ખસેડીએ તો?
નિર્મળ પ્રેમ ચાહે છે નિર્ભેળ એકાંતની મનમસ્તી.
પિયુના સહવાસમાં ઉન્મત્ત બનેલીને બહારની દખલગીરી ન જોઈએ.–તે પરવડે જ નહિ. પતિ ખંડમાં દાખલ થયો કે પ્રિયતમ સખીની હાજરી પણ પત્નિને ઝેરી નાગ જેવી થઈ પડે છે.
પ્રેમની તે પ્રતિજ્ઞા છે. બેઉ મળીને એક થશું. વચ્ચેના અંતરાયે તેમની તે પ્રતિજ્ઞાની હોળીમાં રાખ. થાય છે. આનંદઘનજીને આથી જ તેવીશ સ્તવને લખી જનાર આકરું લાગે. લખવું, બેલવું, વાંચવું, ચર્ચા કરવી, સન્માન પામવું–આ બધું જ્યાં સુધી. પ્રેમની ક્ષણો આવતી નથી ત્યાં સુધી.
પ્રેમની ક્ષણ આવી, પછી બધું ખારું લાગે છે. ગોવિંદ વિના મીરાને આખું જગ ખારું લાગ્યું તેમ.
આનંદઘનજી વિષે આ જાતનું જમાલનું પદ છે
યા તનકી ભઠ્ઠી કરું મનડું કરૂં કલાલ, નિર્ણકા પ્યાલા કરૂં-ભરભર પિયુ જમાલ.
