________________
બાળગી બધાના મનને આનંદ આપનાર હોવાથી માતા પિતાએ મહત્સવપૂર્વક બાળકનું નામ “મેહનલાલ” પાડયું.
બધાને મેહ પમાડે છતાં મેહ નહિ, અને મન મોહન એ બાળ મેહન દિવસે નહિ તેમ રાત્રે ચંદ્રની કળાની જેમ વૃદ્ધિ પામવા લાગ્યા. પા પા પગલી પાડતા બાળ મેહન પાંચ વર્ષને થયે અને શાળાએ જવા લાગ્યો. અભ્યાસમાં કાળજવાળે, ધીમે ધીમે છ ગુજરાતી પૂરી કરી ચૂકયે. માતા પિતાના ધાર્મિક સંસ્કાર બાળક મેહનમાં ઉતરી આવ્યા હતા અને જ્ઞાન મેળવવાની ઉત્સુકતામાં બુદ્ધિપ્રભાના ચમકારા ધાર્મિક સૂત્રમાં પણ દેખાયા. થોડા વખતમાં પંચ પ્રતિક્રમણ તે કરી લીધા પણ સ્મરણ અને પ્રકરણો સુધી પહોંચી ગયા. ધાર્મિક અધ્યાપક, મિત્ર અને માતા પિતા ભાઈ મેહનની યાદશક્તિ અને ધાર્મિક ભાવનાની ભૂરિ ભૂરિ પ્રશંસા કરવા લાગ્યા.
હજી તે યુવાવસ્થામાં પ્રવેશ થયે ન થ ને તપશ્ચર્યાની લહેર લાગી અને તપસ્વી માતાજીને વારસે સંભાળવા આત્મશક્તિની પ્રેરણાથી તપશ્ચર્યા શરૂ કરી. વિધિ સહિત વિશ
સ્થાનક તપ, ચેસઠ પ્રહરી પૌષધ, છઠ્ઠ-અઠ્ઠમ છ ઉપવાસ તેમજ અઠ્ઠાઈ અને ચાર ચાર ઉપવાસને પારણે બેસણાથી ચાર વર્ષ સમોસરણ તપ અને પાંચ ઉપવાસને પારણે બેસણાથી સિંહાસન તપ ઈત્યાદિ દીર્ઘ અને ઉગ્ર તપશ્ચર્યા કરી અને દીર્ઘ તપસ્વી બની રહ્યા. ભવિષ્યના જીવનની તૈયારીરૂપે જ જાણે કે આ તપશ્ચર્યાઓ થઈ રહી હતી અને આપણું ચરિત્રનાયકને
