________________
ભક્તિ સૌરભ દિવસના અજવાળામાં ખીલતાં અને સુવાસ આપતાં ફૂલ તે લોક નજરમાં સતત રમતાં હોય છે, પણ રાતરાણીનું ફૂલ કઈ જુદું જ કામ કરે છે. એ તે રાતના અંધારામાં કંઈ પણ જાતની પ્રશંસાની આકાંક્ષા રાખ્યા વિના સુવાસ આપે જ જાય છે અને રજનીના શાન્ત વાતાવરણને સુવાસથી ભરી દે છે. એવા હતા અમારા પૂ. આચાર્ય વિજયભક્તિસૂરીશ્વરજી.
તેઓશ્રીની સાધના મૂક હતી. એ જ્યાં જતા ત્યાં પોતાનાં તપ, સંયમ અને તીર્થભક્તિની મીઠી સુવાસ ફેલાવતા.
નાના મોટા ગામમાં એમણે લાવેલ આયંબિલશાળાઓ તેમના વર્ધમાન તપની ભક્તિના પ્રતીક સમી ઊભી છે. ઉપરિયાળાજી તીર્થને જીર્ણોદ્ધાર કરાવી એને આજે યાત્રાનું એક આકર્ષક સ્થાન બનાવ્યું છે એ તેમની તીર્થભક્તિનું પ્રતીક છે. અને એમની વૈરાગ્ય નીતરતી વાણીમાં વહેતી દેશના માણસના મનને કેવી ભીંજવી દેતી તેનું પ્રતીક એમને વિશાળ શિષ્ય સમુદાય છે.
| મારા વિકાસના મૂળમાં એમણે જ તે પ્રેરણાનાં જળ સિંચ્યાં હતાં. એમની એ પ્રેમાળ મૂતિ નયન સમક્ષ આવતાં મસ્તક અહંભાવથી નમી જાય છે.
કિયાધર્મના જીવંત મૂતિ સમા આચાર્યશ્રીની જીવન રેખા શ્રી કલચંદભાઈ દેશીની કલમે લખાઈને બહાર પડે છે એ જાણને મને અત્યંત આનંદ થાય છે.
ઈચ્છું કે આચાર્યની જીવન સુવાસે જેમ અમારા મનને ભર્યા છે તેમ વાચકના મનને પણ ભરે. –ચિત્રભાનુ
