________________
-૧૪
હોંકારકલ્પતરુ અગત્યનો ભાગ ભજવી શકે એમ છે. તેથી જ અમે મંત્રશાસ્ત્ર પર–મંત્રવિદ્યાપાર બને તેટલે પ્રકાશ પાડી રહ્યા છીએ. વળી અનુભવે અમારી ખાતરી થઈ છે કે આ વસ્તુ મનુષ્યને જેટલું સુખ અને જેટલી શાંતિ આપી શકે છે, તેટલું સુખ અને તેટલી શાંતિ બીજી કોઈ વસ્તુ આપી શકે એમ નથી. વિજ્ઞાન પ્રેરિત ભૌતિકવાદમાં તે એ સામર્થ્ય જ નથી કે તે મનુષ્યને કદી પણ પરમ શાંતિની ભેટ કરી શકે. ભૌતિકવાદ જેમ આગળ વધતો જાય છે, તેમ મનુષ્યની ભેગલાલસા વધતી જાય છે અને તે છેવટે એમને એવી સ્થિતિમાં મૂકી દે છે કે જ્યાં રોગ, શેક અને દુઃખની દૈત્યલીલા પિતાને પિશાચી પંજે પ્રસારી રહેલી છે.
મંત્રારાધના પુરાણું છે એ વાત સાચી, પણ એક વસ્તુ પુરાણી હોય, તેથી જ નિંદ્ય કે અગ્રાહ્ય ઠરતી નથી. તે માનવજાતિને કેટલી ઉપયોગી છે? કેટલી હિતાવહ છે? તે જોવાનું છે. વળી કાલના અનેક કુટિલ પ્રહારો આવી ગયા, છતાં મંત્રારાધના પોતાનું સ્થાન ટકાવી રહી છે, તેથી એ વસ્તુ સિદ્ધ થાય છે કે તેને પાયે સત્ય સિદ્ધાંતો પર સ્થાપિત થયેલે છે.”
અમારો આ વિસ્તૃત ખુલાસો સાંભળી તેઓ વિચા૨માં પડી ગયા, પણ થોડી જ વારમાં સ્વસ્થ થઈને પ્રશ્ન કરવા લાગ્યાઃ “શું આ યુગમાં મેગે ફલદાયી થાય છે ખરા?”
