________________
-૧૨૪
હીકારકપતરુ આ વચને આપણે બરાબર વિચારવા જેવાં છે; કારણ કે આજે ક્રિયાઓની ધૂમ મચી છે, પણ તેની પાછળ જે ઉત્કૃષ્ટ કેટિન ભાવ જોઈએ, તે દેખાતે નથી. પરિણામે આપણે જ્યાંના ત્યાં જ રહીએ છીએ અને ઉક્ત કિયાઓ દ્વારા દિવ્યપ્રકાશનાં જે દર્શન થવા જોઈએ, તે થતાં નથી. શ્રી ભરત ચક્રવતીને અરીસાભુવનમાં કેવળજ્ઞાનનો દિવ્યપ્રકાશ સાંપડ્યો કે શ્રી ઈલાચીકુમારને નટના દોરડા પર જ દિવ્યપ્રકાશનાં દર્શન થયાં, તેનું કારણ ભાવનો અતિરેક હતા. એટલે આરાધનાનિમિત્તે આપણે પૂજા, જપ, ધ્યાન આદિ જે જે કિયાએ કરીએ, તે બધી જ ભાવપૂર્વક કરવી જોઈએ અને તેમાં ચડતા પરિણામ રાખવા જોઈએ.
પટ્ટને પ્રતિષ્ઠાદિવસ તે આરાધકને માટે એક ‘ઉત્તમમાં ઉત્તમ દિવસ છે, એટલે તે દિવસે તેણે સર્વ પ્રકારની જ જાળમાંથી–ઉપાધિમાંથી મુક્ત થઈને માત્ર પ્રતિષ્ઠાને જ વિચાર કરે જોઈએ અને “આજે હું ધન્ય થઈશ, કૃતાર્થ થઈશ, હવે મારા કલ્યાણને માર્ગ ખુલી જશે” વગેરે વિચારોથી ખૂબ આનંદ પામવો જોઈએ. એ જ ભાવવૃદ્ધિ છે અને પ્રતિષ્ઠાની ક્રિયાને અમૃતમય બનાવનારી છે.
હવે પટ્ટની પ્રતિષ્ઠા કોની પાસે કરાવવી? અને તે અંગે આરાધકનું શું કર્તવ્ય છે? તે જણાવવા કલ્પકાર સાતમી ગાથા આ પ્રમાણે કહે છે :
