________________
આરાધકની ગ્યતા વધારે નિદ્રા ન લેનાર અને પરિમિત ભજન કરનાર દેવીને આરાધક થઈ શકે છે.”
અહીં ગુરુજનથી માતા-પિતા, વડીલ, જ્ઞાતિના આગેવાનો, વિદ્યાગુરુ, કલાગુરુ તથા ધર્મગુરુ વગેરે સમજવા. તેઓ હિતબુદ્ધિથી ઉપદેશ આપે છે, એટલે તેને અનુસરવામાં જ આપણું કલ્યાણ છે. કોઈ માતા-પિતા અજ્ઞાન કે સ્વાર્થવશ કઈ ખોટું કામ કરવાનું કહે તો તેમને સમજાવીને એ કામથી દૂર રહેવું, પણ જે વસ્તુ નિતાંત આપણા હિતની હોય, તેને તો આપણે સ્વીકાર કરવું જ જોઈએ અને તે પ્રમાણે વર્તવું જોઈએ. તેનાથી વિનયગુણ કેળવાય છે અને તે મંત્રસિદ્ધિમાં સહાયક નીવડે છે.
જેને વડીલે પ્રત્યે માન ન હોય, તેને દેવ-ગુરુ પ્રત્યે પણ ક્યાંથી માન હોય? અને જેને દેવ-ગુરુ પ્રત્યે માન ન હોય, તેને મંત્રસિદ્ધિ કેવી રીતે થાય? એ સુજ્ઞજને એ વિચારી લેવું.
જે આળસુ છે, એદી છે, તે કદી પણ મંત્રની આરાધને યથાર્થપણે કરી શકતો નથી, કારણ કે આરાધનામાં તો સતત જાગૃતિ અને પુરુષાર્થની જરૂર છે તેથી જ અહીં આલસરહિત થવાને ઉપદેશ છે.
વિશેષમાં આરાધના કરનારે આહાર અને નિદ્રા બંનેમાં પરિમિત થવાનું છે. એ તો જાણીતી વાત છે કે
