________________
૬૦
મહામત્રી શયાળ
સંસારિક ખટપટમાં મને ન સડાવે તો સારૂં. હું તમને હૃદયથી ચાહું છું, પણ તે સૉંસાર સુખ માટે નહિ. તમે પ્રભુભક્તિમાં લીન થાઓ, એવી મારી ઇચ્છા છે. વચ. ગમે તે કરે, તેની સાથે આપણે નિસ્બત ન રાખવી. રાજખટપટમાં પડવાથી પ્રભુ સ્મરણનો વખત મળતો નથી. વચ બ્રાહ્મણુ હેવા છતાં, તેણે બ્રાહ્મણુત્ત્વ ત્યાગ્યું છે. મારી પાસે સંસાર સુખની અનેક વખત માગણી કરી છે. પણ વિજય ! તમે જાણા છે, કે હું તમારા સિવાય કાઇને ચાહતી નથી. પહેલી પ્રભુ ભક્તિ અને ખીચ્છ વિજય ભક્તિ. આ એ જ વિચારાને હું વળગી રહી છું. મને ત્રીજો વિચાર જ આવતા નથી. તમે ક્રાણુ છે, તે હું જાણતી નથી. તે જાણવાની મેં ઈચ્છા પણ કરી નથી. મને ઘણી વખત વિચાર આવે છે કે, હું તમને પૂછી જોઉં, તમે ક્રાણુ છે ? કમાંથી આવ્યા છે ? મહાઅમાત્ય શકટાળ અને તમારા વચ્ચે વેર શાથી બંધાયું ? પંડિત ચાણકયએ પાટલીપુત્રનો ત્યાગ શા માટે કર્યો? મહાઅમાત્યજી વિરૂદ્ધના કાવત્રામાં વરરૂચિ શા માટે ભાગ લ્યે છે?
—પણ તે સર્વ વિચારાને હું મનમાં જ દાખી દઉં છું. શ્રેણી વખત મને એમ થાય છે કે, મારે આ બધું ખણવાની પણ શી જરૂર ?”
<<
તેને ખેાલતી અટકાવી, વિજય વચ્ચે જ મેલ્યો : બાબતમાંથી જ કેટલાક વિષયેાની હું તારી સાથે ઈચ્છુ છું. તું સંસ્કારી છે. તારામાં સદ્ભાવના તે કેળવી છે.’
આ
ચર્ચા કરવા જ્ઞાન છે, સદ્દબુદ્ધિ છે,
((
<<
પણ, વિજય ! ” પદ્મા ખેલી : હું દાબી નાંખવા મથું છુ, ત્યાયે તમે કરવાના પ્રયાસ કરેા છે. આ સથી હું
આ સત્ર વિચારાતે
તે સર્વને ઉત્તેજિત અલિપ્ત રહેવા માગુ
