________________
જગત શાહ
કયારેક તે જુવાન હશે ને ?'
“વાત કરવામાં તે તમને મારે ક્યાં કહેવું પડે એમ છે ? વળી જયભાઈ પણ છે. પરભુ ગેરને ટેકે છે. જગડૂના ભાઈબંધની વાત ગેરને કાને ન જાય એવું કરવું જોઈએ. આ ઈ એક વાત સિવાય તે માટે છેક લાખ રૂપિયાને છે.”
“કરશું, બધુંય કરશું.”
“ના. પણ તમે જેજે. બાકી સામેવાળા-મેઘજી શેઠવાળા–તે. કહેવાય આપણું સગાં ને આપણા સમધરમી, પણ એ તે એવા છે કે આપણું ગળું હાથમાં આવે તે પગ ન પકડે! સાચું પૂછે તે મારા છેકરાની આવી ભાઈબંધીને ડેઢફજેતો કેઈએ કર્યો હોય તે એમણે જ કર્યો છે ! એમને કાને જે આ ગેરની વાત જાય ને તે પાણી નાખ્યા વગર ના રહે. '
“હવે એવી ખોટી વિમાસણ શીદને કરે છે? વાત કરવાવાળા કાંઈ અંજળ ને વિધાતાને ઘેડા ટાળી શકે છે? માણસ પુરુષાર્થ ગમે એટલે કરે, પણ આખરે તે ધાર્યું ધરણીધરનું જ થાય છે ને ?”
નસીબની વાત તે મેટી જ છે. પણ આપણે મહેનત તે કરવી જોઈએ ને...ઓ...... અરે..મા !”
વાત કરતાં કરતાં શેઠાણીના કંઠમાંથી ચીસ નીકળી ગઈ. શેઠાણીના માથા ઉપર ઉપરથી કાંઈક જોરથી પછડાયું.
“શું છે ? શું છે?' કરતા સેલ શેઠ પણ પોતાની બેઠક ઉપરથી ઊભા થઈ ગયા.
મારું માથું ફૂટી ગયું !' લક્ષ્મીએ માથું બે હાથથી દાબતાં કહ્યું, “માથેથી કાંઈક પડ્યું !'
શું ?'
